Emilian (Piperković)

Emilian, imię świeckie Nedeljko Piperković (ur. 23 sierpnia 1886 w Lipljanie, zm. 10 września 1970 w Zaječarze) – serbski biskup prawosławny.

Emilian
Nedeljko Piperković
Biskup timocki
Kraj działania

Jugosławia

Data i miejsce urodzenia

23 sierpnia 1886
Lipljan

Data i miejsce śmierci

10 września 1970
Zaječar

Biskup timocki
Okres sprawowania

1922–1970

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Serbski Kościół Prawosławny

Inkardynacja

Eparchia timocka

Śluby zakonne

1911

Diakonat

1911

Prezbiterat

29 czerwca 1920

Nominacja biskupia

1920

Chirotonia biskupia

23 stycznia 1922

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

23 stycznia 1922

Miejscowość

Belgrad

Miejsce

Sobór św. Michała Archanioła

Konsekrator

Dymitr

Życiorys

edytuj

Ukończył gimnazjum w Salonikach, a następnie podjął studia teologiczne w szkole Patriarchatu Konstantynopolitańskiego na wyspie Chalki. Po jej ukończeniu podjął pracę katechety w gimnazjum i serbskiej szkole nauczycielskiej w Skopje. W 1911 złożył wieczyste śluby mnisze w monasterze św. Michała Archanioła w Kuczewiszte, w tym też roku metropolita skopski Wincenty. W 1913 uzyskał stypendium Synodu Biskupów Serbskiego Kościoła Prawosławnego na studia teologiczne na Uniwersytecie Ateńskim, które ukończył w 1918. Rok później obronił w Atenach doktorat w dziedzinie teologii[1].

Po obronie dysertacji doktorskiej udał się na wyspę Korfu, gdzie na emigracji przebywał metropolita belgradzki Dymitr. Hierarcha mianował go swoim sekretarzem. Po zakończeniu I wojny światowej był jednym z członków delegacji serbskiej do patriarchy konstantynopolitańskiego, której celem było uzgodnienie warunków restytucji Patriarchatu Serbskiego i rozszerzenia jego granic na całe Królestwo Serbów, Chorwatów i Słoweńców. Po powrocie do Belgradu został katechetą w szkole realnej, następnie uzyskał stanowisko profesora w seminarium duchownym w Sremskich Karlovcach[1].

W 1920 otrzymał nominację na biskupa timockiego. W związku z tym 29 czerwca 1920 przyjął święcenia kapłańskie. Jego chirotonia biskupia odbyła się 23 stycznia 1922[1]. Na katedrze pozostawał do śmierci. Został pochowany w soborze katedralnym w Zaječarze[1]. W 1964 był jednym z dwóch biskupów (obok biskupa raszko-prizreńskiego Pawła), którzy wbrew naciskom władz Jugosławii głosowali przeciwko pozbawieniu urzędu biskupa amerykańskiego Dionizego, zdecydowanego antykomunisty[2].

Autor publikacji teologicznych w językach serbskim i greckim[1].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e biskup Sawa (Vuković), Srpski jerarsi od devetog do dvatesetog veka, Evro Beograd, Unireks Podgorica, Kalenić Kragujevac, 1996, s.185.
  2. M. Beljaković, Raskol. Ovako je počeo [online] [zarchiwizowane z adresu 2015-03-16].