Epaminondas

Epaminondas
Επαμεινώνδας
Data i miejsce urodzenia	ok. 420 p.n.e. ; Teby
Data i miejsce śmierci	362 p.n.e. ; Mantineja
	Przebieg służby
Główne wojny i bitwy	bitwa pod Leuktrami,; bitwa pod Mantineją
	Multimedia w Wikimedia Commons

Epaminondas (ur. ok. 420 p.n.e., zm. 362 p.n.e.) – tebański wojskowy i polityk.

Był współtwórcą potęgi Teb (działał z Pelopidasem^[1], inną wybitną postacią, a zarazem przyjacielem). Dokonał reformy armii, złamał potęgę Sparty i podbił część Peloponezu. Największe zwycięstwa nad Spartanami odniósł w 371 p.n.e. pod Leuktrami, gdzie zastosował po raz pierwszy nowatorski szyk skośny^[2], i w 362 p.n.e. pod Mantineją. W tej drugiej bitwie został śmiertelnie zraniony^[3].

Wprowadzone przez Epaminondasa reformy w taktyce wojskowej wykorzystał macedoński król Filip II, który w młodości przebywał w Tebach przez dwa lata jako zakładnik. Dzięki temu Macedonia stała się potęgą. Następca Filipa Aleksander Wielki doprowadził taktykę Epaminondasa do perfekcji.

O Epaminondasie pisał w Żywotach równoległych Plutarch^[4], ale biografia ta nie dochowała się do naszych czasów.

Przypisy edytuj

↑ J. Wolski, Historia powszechna. Starożytność, wyd. 10, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 2002, s. 209. ISBN 83-01-13835-1.
↑ E. Bendyk, Kultura, technika, kapitalizm, [w:] Kultura a rozwój, red. J. Hausner, A. Karwińska, J. Purchla, Narodowe Centrum Kultury, Warszawa 2013, s. 474. ISBN 978-83-63631-57-4.
↑ N.G.L. Hammond, Dzieje Grecji, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1994, s. 594.
↑ N. Cichocka, Plutarch: Cnoty kobiet. Wstęp i rozdziały 1-13, „Meander”, 2, 2005, s. 162, przypis nr 23.

Bibliografia edytuj

N.G.L. Hammond, Dzieje Grecji, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1994

[1] J. Wolski, Historia powszechna. Starożytność, wyd. 10, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 2002, s. 209. ISBN 83-01-13835-1.

[2] E. Bendyk, Kultura, technika, kapitalizm, [w:] Kultura a rozwój, red. J. Hausner, A. Karwińska, J. Purchla, Narodowe Centrum Kultury, Warszawa 2013, s. 474. ISBN 978-83-63631-57-4.

[3] N.G.L. Hammond, Dzieje Grecji, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1994, s. 594.

[4] N. Cichocka, Plutarch: Cnoty kobiet. Wstęp i rozdziały 1-13, „Meander”, 2, 2005, s. 162, przypis nr 23.

[1]

[2]

[3]

[4]