Ernest I z Saksonii-Altenburga

(Przekierowano z Ernest I Sachsen-Altenburg)

Ernst I Friedrich Paul Georg Nikolaus von Sachsen-Altenburg (ur. 16 września 1826 w Hildburghausen, zm. 7 lutego 1908 w Altenburgu) – książę Saksonii-Altenburg z dynastii Wettynów.

Ernest I z Saksonii-Altenburg
Ilustracja
książę Saksonii-Altenburg
Okres

od 3 sierpnia 1853
do 7 lutego 1908

Dane biograficzne
Dynastia

Wettynowie

Data i miejsce urodzenia

16 września 1826
Hildburghausen

Data i miejsce śmierci

7 lutego 1908
Altenburg

Ojciec

Jerzy Sachsen-Altenburg

Matka

Maria Ludwika Mecklenburg-Schwerin

Żona

Agnieszka Anhalt-Dessau

Dzieci

Maria,
Jerzy Leopold

Odznaczenia
Order Ernestyński (Saksonia) III Klasa Orderu Orła Czerwonego (Prusy) Order św. Huberta (Bawaria) Krzyż Żelazny (1813) I Klasy Najwyższy Order Zwiastowania Najświętszej Marii Panny (Order Annuncjaty) Order Królewski Serafinów (Szwecja)

Życiorys edytuj

Urodził się jako najstarszy syn przyszłego księcia Saksonii-Altenburg Jerzego i jego żony Marii Ludwiki Meklemburgii-Schwerin. Studiował z bratem Maurycym na Uniwersytecie w Jenie, a następnie kontynuował studia na Uniwersytecie w Lozannie. Na 18 urodziny został odznaczony Saskim Ernestyńskim Orderem Domowym. W 1845 roku rozpoczął szkolenie wojskowe we Wrocławiu. Po ukończeniu nauki na Uniwersytecie w Lipsku Ernest rozpoczął służbę wojskową. Po nominacji na majora 28 kwietnia 1853 w Dessau poślubił księżniczkę Anhalt-Dessau Agnieszkę, córkę księcia Leopolda IV. Anhalt-Dessau. Wśród gości weselnych znalazł się król pruski Fryderyk Wilhelm IV.

Na tron wstąpił 3 sierpnia 1853, kiedy zmarł jego ojciec. Nie był aktywny politycznie, ale otwarty na kwestie społeczne. Doprowadził do uproszczenia administracji i większego rozwoju przemysłowego miasta. Od 1864 roku patronował pracom przy restauracji ratuszu w Altenburgu. W 1873 roku otwarto Muzeum Narodowe. W 9 lutego 1855 wydał zarządzenie o ścisłym porozumieniu wojskowym z Prusami. Tydzień później został mianowany na pruskiego generała à la suite. W czasie wojny prusko-austriackiej w 1866 roku, mimo osobistej sympatii dla wielu Wettynów i Austrii, zawarł sojusz wojskowy z Prusami. Konsekwencją ścisłego sojuszu z Prusami było przystąpienie Ernesta do Związku Północnoniemieckiego. Księstwo Saksonii-Altenburg w zamian za podporządkowanie się Prusom i przyjęcie narzuconego przezeń nowego porządku federalnego, otrzymało gwarancję niepodległości i nienaruszalności swojego terytorium.

Rodzina edytuj

Ernset i Agnieszka mieli dwoje dzieci:

Po śmierci Ernesta I jego następcą został bratanek Ernest II.

Bibliografia edytuj