Erwin Rössner
Erwin Rössner (ur. 24 września 1890 w Jarosławiu[1], zm. 8 stycznia 1963 w Londynie) – podpułkownik taborów Wojska Polskiego.
 podpułkownik taborów
| |
| Data i miejsce urodzenia |
24 września 1890 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
8 stycznia 1963 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
szef taborów okręgu korpusu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys
edytujW latach 1912–1913 wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach c. i k. armii. Na stopień rotmistrza został mianowany ze starszeństwem z 1 sierpnia 1917 roku w korpusie oficerów taborowych. W 1918 roku jego oddziałem macierzystym był Batalion Taborów Nr 11[2].
W czasie wojny z bolszewikami, do marca 1920 roku kierował Referatem Taborowym Frontu Podolskiego[3], a następnie dowodził Szkołą Podchorążych Taborowych. 30 lipca 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu majora, w Korpusie Wojsk Taborowych, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej[4].
3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 12. lokatą w korpusie oficerów taborowych[5]. Później dowodził Oficerską Szkołą Wojsk Taborowych i Szkołą dla Podoficerów Wojsk Taborowych, pozostając oficerem nadetatowym 7 dywizjonu taborów[6][7]. 1 października 1925 roku został przeniesiony do 10 szwadronu taborów w Przemyślu na stanowisko dowódcy szwadronu[8]. W lipcu 1926 roku został przeniesiony do kadry oficerów taborowych z równoczesnym przydziałem do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr X na stanowisko szefa Szefostwa Taborów[9]. W listopadzie 1927 roku został wyznaczony na stanowisko kierownika referatu taborowego w 10 Okręgowym Szefostwie Artylerii i Uzbrojenia w Przemyślu[10]. W następnym miesiącu został przydzielony na stanowisko rejonowego inspektora koni w Postawach[11]. W kwietniu 1928 roku został zwolniony ze stanowiska rejonowego inspektora koni w Postawach z równoczesnym przeniesieniem służbowym do Powiatowej Komendy Uzupełnień Przemyśl na okres sześciu miesięcy celem odbycia praktyki poborowej[12][13]. W listopadzie tego roku, po odbyciu praktyki, został przeniesiony służbowo do Powiatowej Komendy Uzupełnień Brzeżany na stanowisko komendanta[14][15]. W 1938 roku dowodzona przez niego jednostka została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Brzeżany, a zajmowane przez niego stanowisko otrzymało nazwę „komendant rejonu uzupełnień”.
Zmarł tragicznie 8 stycznia 1963 roku w Londynie. Trzy dni później został pochowany na Cmentarzu South Ealing w Londynie[16].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Złoty Krzyż Zasługi – 1938[17]
- Srebrny Medal Zasługi Wojskowej na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej[18]
- Brązowy Medal Zasługi Wojskowej na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej[18]
- Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913[18]
5 listopada 1935 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia „z powodu braku pracy niepodległościowej”[1].
Zobacz też
edytuj- ppłk tab. Artur Rössner
Przypisy
edytuj- ↑ a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-01-10]..
- ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 1503, 1556.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 10 kwietnia 1920 roku, s. 251.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 30 z 11 sierpnia 1920 roku, s. 692.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 281.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1034, 1039.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 944, 949.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 109 z 21 października 1925 roku, s. 585, 587.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 29 z 26 lipca 1926 roku, s. 229, 231.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 27 z 29 listopada 1927 roku, s. 345.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 23 grudnia 1927 roku, s. 368.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 130.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 518, 521.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 358.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 283, 511.
- ↑ Nekrolog Erwina Rössnera. pism.co.uk. [dostęp 2017-04-05].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938 roku, s. 15.
- ↑ a b c Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 1556.
Bibliografia
edytuj- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.