es-mollgama oparta na skali molowej, której toniką jest es. Gama ta w odmianie naturalnej (eolskiej) zawiera dźwięki: es, f, ges, as, b, ces, des. W zapisie tonacji es-moll występuje sześć bemoli.

Znaki chromatyczne w gamie es-moll
Diagram akordu es-moll (dis-moll) dla gitary

\relative f'{
\key es \minor
\override Staff.TimeSignature #'stencil = ##f
\cadenzaOn es1 f ges as b ces des es \cadenzaOff
}
\addlyrics { \small {
es f ges as b ces des es
} }

Gama es-moll w odmianie harmonicznej (z VII stopniem podwyższonym o półton):


\relative f'{
\key es \minor
\override Staff.TimeSignature #'stencil = ##f
\cadenzaOn es1 f ges as b ces d es \cadenzaOff
}
\addlyrics { \small {
es f ges as b ces d es
} }

Gama es-moll w odmianie doryckiej (z VI i VII stopniem podwyższonym o półton w stosunku do gamy es-moll naturalnej):


\relative f'{
\key es \minor
\override Staff.TimeSignature #'stencil = ##f
\cadenzaOn es1 f ges as b c d es \cadenzaOff
}
\addlyrics { \small {
es1 f ges as b c d es
} }

Równoległą gamą durową jest Ges-dur[1], jednoimienną durową – Es-dur.

Nazwa es-moll oznacza także akord, zbudowany z pierwszego (es), trzeciego (ges) i piątego (b) stopnia gamy es-moll.

Akord es-moll


\relative c'{
\override Staff.TimeSignature #'stencil = ##f
\cadenzaOn s1 <es ges b> s1 \cadenzaOff
}

CDEFGAHCDEFGAH

Jednym z bardziej znanych utworów w tej tonacji jest Sonata es-moll op. 21 I.J. Paderewskiego.

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Franciszek Wesołowski, Zasady muzyki, wyd. 7, Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1986, s. 127, ISBN 83-224-0250-3.

Linki zewnętrzne edytuj

  • E♭ minor scale. [w:] WolframAlpha Computational Knowledge Engine [on-line]. Wolfram Alpha LLC — A Wolfram Research Company. [dostęp 2018-07-08]. (ang.).
  • E♭ minor chord. [w:] WolframAlpha Computational Knowledge Engine [on-line]. Wolfram Alpha LLC — A Wolfram Research Company. [dostęp 2018-07-08]. (ang.).