Ewa Zydorek
Ewa Maria Teresa Zydorek (ur. 3 lutego 1955 w Poznaniu) – polska działaczka opozycyjna i związkowa.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
działaczka opozycyjna i związkowa |
| Alma Mater | |
| Pracodawca |
Okręgowe Przedsiębiorstwo Rozpowszechniania Filmów w Poznaniu |
| Małżeństwo | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys edytuj
Ewa Zydorek ukończyła studia na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu (1981). W 1981 wstąpiła do NSZZ „Solidarność” – była sekretarką Komisji Zakładowej przy Okręgowym Przedsiębiorstwie Rozpowszechniania Filmów w Poznaniu, gdzie pracowała. Po wprowadzeniu stanu wojennego organizowała pomoc dla osób internowanych i ich rodzin. Od 1982 do 1989 kolportowała prasę podziemną. W latach 1983–1984 redaktorka niezależnego pisma „Rezonans”, a w latach 1988–1989 współpracowniczka „Nauczyciela”. Współtwórczyni wydawnictwa „Awers”. Od stycznia 1984 współpracowała z Międzyzakładową Radą „Solidarności” w Poznaniu. W 1987 uczestniczyła w akcji wywieszenia flagi „Solidarności” na trakcji tramwajowej przy Zakładach im. Hipolita Cegielskiego w Poznaniu. Pracowała społecznie w Regionalnym Ośrodku Konsultacyjno-Informacyjnym NSZZ „Solidarność” Regionu Wielkopolska[1]. 11 listopada 1988 została dotkliwie pobita przez ZOMO za udział w obchodach Święta Niepodległości[2].
W 1989 została przewodniczącą Komisji Zakładowej Pracowników Oświaty i Wychowania Region Wielkopolska. Od 1993 do 2010 sekretarz Zarządu Regionu Wielkopolska[3]. Od 1999 członkini Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”[2], następnie członkini Prezydium Komisji Krajowej[3].
Współbohaterka filmu „Solidarność według kobiet” z 2014[4]. Jej mężem był Julian Zydorek[5].
Odznaczenia edytuj
- 2015 – Krzyż Wolności i Solidarności „za zasługi w działalności na rzecz niepodległości i suwerenności Polski oraz respektowania praw człowieka w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej”[6]
- 2016 – Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski „za wybitne zasługi na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, za działalność społeczną i związkową”[7]
- 2023 – Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski „za wybitne zasługi w podejmowanej z pożytkiem dla kraju działalności związkowej, organizacyjnej i społecznej”[8][9]
Przypisy edytuj
- ↑ Ewa Maria Zydorek [online], odznaczeni-kwis.ipn.gov.pl [dostęp 2021-05-20] [zarchiwizowane z adresu 2020-09-25].
- ↑ a b Ewa Zydorek [online], ipn.gov.pl [dostęp 2021-05-20] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-20].
- ↑ a b Prezydium Komisji Krajowej [online], NSZZ Solidarność [dostęp 2021-05-20] [zarchiwizowane z adresu 2021-02-22].
- ↑ Ewa Zydorek w bazie Filmweb.
- ↑ Odszedł Julian Zydorek [online], solidarnosc.poznan.pl, 25 marca 2018 [dostęp 2021-05-20] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-20].
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 16 stycznia 2015 r. o nadaniu odznaczeń (M.P. z 2015 r. poz. 245).
- ↑ Postanowienie nr rej. 544/2016 Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 22 listopada 2016 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2017 r. poz. 118).
- ↑ M.P. z 2023 r. poz. 1312
- ↑ Ordery dla zasłużonych członków NSZZ „Solidarność”. prezydent.pl, 2023-10-19. [dostęp 2023-10-19].
Linki zewnętrzne edytuj
- Jan Olaszek, Świadek Ewa Zydorek. Nagranie AHM_PRL_0612 [online], audiohistoria.pl, 10 sierpnia 2007 [dostęp 2021-05-20].