Ezechiasz (król Judy)
król Judy
Ezechiasz (hebr. יְחִזְקִיָּ֫הוּ, Jechizekiahu; stgr. Ἐζεκίας) − król Judy w latach 716–687 p.n.e.[1], syn Achaza i Abbijji. Opis jego rządów pojawia się w Biblii w Drugiej Księdze Królewskiej 18-20 oraz Drugiej Księdze Kronik 29-32.
 Portret Ezechiasza w Promptuarii Iconum Insigniorum | |
| król Judy | |
| Okres | od 716 p.n.e. do 687 p.n.e. |
|---|---|
| Poprzednik | Achaz |
| Następca | Manasses |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | Dawidyci |
| Data i miejsce urodzenia | 741 p.n.e. Jerozolima |
| Data i miejsce śmierci | 687 p.n.e. Jerozolima |
| Ojciec | Achaz |
| Matka | Abija |
| Żona | Chefsiba |
| Dzieci | Manasses |
PanowanieEdytuj
Prowadził roztropną politykę, polegającą na unikaniu niepewnych sojuszy przeciwko Asyrii. Wewnątrz kraju wprowadził reformy mające na celu zlikwidowanie wpływów asyryjskich. W czasie oblężenia Jerozolimy przez Sennacheryba w 701 p.n.e., nie zgodził się na poddanie miasta, lecz modlił się do Jahwe. Wszystkie te działania nie zapobiegły jednak późniejszemu uzależnieniu Judy od Asyrii – późniejsi królowie byli wasalami Asyryjczyków.
Po jego śmierci rządy objął jego syn Manasses.
Zobacz teżEdytuj
PrzypisyEdytuj
BibliografiaEdytuj
- Praca zbiorowa, Historia powszechna Tom 2 Od prehistorii do cywilizacji na kontynentach pozaeuropejskich, Mediaset Group SA, 2007, ss. 483-484, ISBN 978-84-9819-809-6.