Ezechiasz (król Judy)
król Judy
Ezechiasz (hebr. יְחִזְקִיָּ֫הוּ, Jechizekiahu; stgr. Ἐζεκίας) − król Judy w latach 716–687 p.n.e.[1], syn Achaza i Abbijji. Opis jego rządów pojawia się w Biblii w Drugiej Księdze Królewskiej 18-20 oraz Drugiej Księdze Kronik 29-32.
| ||
![]() Portret Ezechiasza w Promptuarii Iconum Insigniorum | ||
król Judy | ||
Okres | od 716 p.n.e. do 687 p.n.e. | |
Poprzednik | Achaz | |
Następca | Manasses | |
Dane biograficzne | ||
Dynastia | Dawidyci | |
Data i miejsce urodzenia | 741 p.n.e. Jerozolima | |
Data i miejsce śmierci | 687 p.n.e. Jerozolima | |
Ojciec | Achaz | |
Matka | Abija | |
Żona | Chefsiba | |
Dzieci | Manasses |
PanowanieEdytuj
Prowadził roztropną politykę, polegającą na unikaniu niepewnych sojuszy przeciwko Asyrii. Wewnątrz kraju wprowadził reformy mające na celu zlikwidowanie wpływów asyryjskich. W czasie oblężenia Jerozolimy przez Sennacheryba w 701 p.n.e., nie zgodził się na poddanie miasta, lecz modlił się do Jahwe. Wszystkie te działania nie zapobiegły jednak późniejszemu uzależnieniu Judy od Asyrii – późniejsi królowie byli wasalami Asyryjczyków.
Po jego śmierci rządy objął jego syn Manasses.
Zobacz teżEdytuj
PrzypisyEdytuj
BibliografiaEdytuj
- Praca zbiorowa, Historia powszechna Tom 2 Od prehistorii do cywilizacji na kontynentach pozaeuropejskich, Mediaset Group SA, 2007, ss. 483-484, ISBN 978-84-9819-809-6.