FSO Ogar LSprototyp polskiego samochodu osobowego, opracowany w 1977 roku przez FSO z wykorzystaniem podzespołów Polskiego Fiata 125p.

FSO Ogar LS
Ilustracja
FSO Ogar w Muzeum Hutnictwa i Przemysłu Maszynowego w Chlewiskach
Producent

Fabryka Samochodów Osobowych

Projektant

Cezary Nawrot

Zaprezentowany

1977

Miejsce produkcji

Warszawa

Dane techniczne
Segment

G

Typy nadwozia

3–drzwiowe coupé

Silniki

R4 1,5 l OHV
82 KM (60 kW)

Skrzynia biegów

4–biegowa manualna

Napęd

tylny

Długość

4455 mm

Szerokość

1630 mm

Wysokość

1320 mm

Rozstaw osi

2506 mm

Masa własna

ok. 900 kg

Liczba miejsc

4

Dane dodatkowe
Pokrewne

Polski Fiat 125p

Konkurencja

Melkus RS 1000

Opis modelu

edytuj
 
Tył pojazdu
 
Przód pojazdu

Jedyny prototypowy egzemplarz Ogara zbudowany został w 1977 roku. Konstrukcja pojazdu oparta została na płycie podłogowej samochodu Polski Fiat 125p, z którego przejęto również elementy układu napędowego, jezdnego oraz hamulcowego. Charakterystyczną cechą tego pojazdu była nowoczesna i dynamiczna stylizacja nadwozia zaprojektowana przez Cezarego Nawrota oraz zastosowane na wzór samochodów sportowych – chowane elektrycznie reflektory. Nadwozie wykonane było z laminatu, stworzonego z połączenia żywicy epoksydowej z włóknem szklanym. Dodatkowym sportowym akcentem były obręcze kół wykonane ze stopów metali lekkich. Nadwozie Ogara projektowane było z uwzględnieniem przepisów Ministerstwa Transportu Stanów Zjednoczonych w związku z czym model ten wyposażony był w duże, wystające zderzaki oraz lampy obrysowe na przednich i tylnych błotnikach. Do wnętrza nowoczesnego auta można było się dostać poprzez troje drzwi. W samochodzie przewidziano 4 miejsca na miękkich i komfortowych, przez co mało sportowych fotelach. Prototyp przejechał ponad 70 tys. km i mimo pozytywnych o nim opinii nie został wdrożony do produkcji. Powodem był duży stopień zaawansowania prac nad funkcjonalniejszym Polonezem. Poza tym brakowało uzasadnienia do rozpoczęcia w Polsce produkcji samochodu sportowego[1] [2].

Jedyny egzemplarz Ogara znajduje się w Muzeum Motoryzacji w Warszawie, a odlew nadwozia obejrzeć można na Wydziale Mechanicznym Wojskowej Akademii Technicznej[3].

Dane techniczne

edytuj
 
FSO Ogar przed odnowieniem

Nadwozie

edytuj
  • liczba drzwi: 3, zawieszone na przednich słupkach i tylnej krawędzi dachu
  • rozstaw kół przednich: 1298 mm
  • rozstaw kół tylnych: 1275 mm[3]

Silnik

edytuj
  • typ: 115C.076/56
  • czterosuwowy, gaźnikowy
  • liczba i układ cylindrów: 4, układ rzędowy
  • pojemność skokowa: 1481 cm3
  • moc maksymalna: 82 KM (60 kW) przy 5400 obr./min[3]

Przeniesienie napędu

edytuj
  • napędzana oś: tylna
  • sprzęgło: suche, jednotarczowe
  • skrzynia biegów: manualna, czterobiegowa plus bieg wsteczny
  • zmiana biegów: dźwignią w podłodze między fotelami[3]

Zawieszenie

edytuj
  • przednia oś: niezależne, górne i dolne trójkątne wahacze poprzeczne, sprężyny śrubowe, amortyzatory teleskopowe, stabilizator, drążki reakcyjne
  • zawieszenie tylne: sztywna oś, dwa wzdłużne resory dwupiórowe, amortyzatory teleskopowe, drążki reakcyjne[3]

Instalacja elektryczna

edytuj
  • akumulator: 12V, 48Ah[3]

Koła i ogumienie

edytuj
  • koła: 41/2Jx13"
  • opony: 5.60 SR-13"[3]

Dane eksploatacyjne

edytuj
  • prędkość maksymalna: ok. 155 km/godz.
  • zużycie paliwa: ok. 7-10 l/100 km[3]

Przypisy

edytuj
  1. Adam Zakrzewski: Auto-Moto PRL: Władcy dróg i poboczy. Warszawa: Demart SA, 2010, s. 254. ISBN 978-83-7427-484-5.
  2. Mirosław Górski: Historia Konstrukcji Samochodów FSO. Warszawa: Oddział Warszawski SIMP, Klub Pracowników i Przyjaciół FSO, 2006, s. 78. ISBN 83-920912-1-3.
  3. a b c d e f g h FSO Ogar LS - Niezrealizowane marzenia. auto-swiat.pl, 2006. [dostęp 2015-10-05]. (pol.).

Linki zewnętrzne

edytuj