Faza oralna – faza rozwoju psychoseksualnego człowieka w 1–2 roku życia w okresie niemowlęctwa[1].

Charakterystyka

edytuj

Według koncepcji Sigmunda Freuda źródłem energii (przyjemności i nieprzyjemności) przez pierwszych 18 miesięcy są usta pobierające pokarm[1]. Gdy pojawiają się pierwsze zęby, gryzienie i połykanie jest prototypem późniejszych zachowań[1]. W fazie oralnej gdy matka karmi, pielęgnuje i chroni od przykrości własne dziecko, kształtują się uczucia zależności[1]. Uczucia zależności mają charakter trwały i uaktywniają się w momencie lęku lub niepewności[1].

Osobowość oralna

edytuj

Osobowość oralną uosabia w życiu dorosłym m.in.: osoba łatwowierna lub sarkastyczna[1]. Charakter oralny mogą charakteryzować następujące zachowania, występujące u starszych dzieci i osób dorosłych[1]:

  • postawa zależności, bierności, domaganie się protekcji, opieki i wsparcia;
  • usta jako źródło przyjemności (ssanie, picie, jedzenie, całowanie);
  • osoby przeżywające stres lub negatywne uczucia rozładowują napięcie poprzez jedzenie;
  • optymizm i pewność siebie – pesymizm i zaburzenia depresyjne;
  • spełnianie się zawodowe w pracy monotonnej, mało atrakcyjnej dającej poczucie bezpieczeństwa;
  • palenie papierosów, fajki, cygara – nieświadome i symboliczne przeżywane pragnienie ssania piersi matki;
  • szczególne podniecenie w trakcie stosunku lub masturbacji oralnej;
  • wybór zawodów o charakterze opiekuńczym typu przedszkolanka, nauczyciel, zakonnica;
  • tendencja do wykorzystywania innych (agresja) w połączeniu z zawiścią;
  • nadkompensacja zachowań nad wyraz męskich i aktywnych.

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f g Tadeusz Kobierzycki, Filozofia osobowości, wyd. I, Warszawa: Eneteia, 2001, s. 85, ISBN 83-85713-24-7.