Feliks Grodzicki
Feliks Grodzicki herbu Łada (ur. ok. 1760, zm. 25 grudnia 1838 w majątku Topola[1]) – tymczasowy prezydent Krakowa od 11 kwietnia do 31 lipca 1816 r.[2], senator dożywotni Rzeczypospolitej Krakowskiej, radca prefektury departamentu krakowskiego[3].
| |
| Data urodzenia |
ok. 1760 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Prezydent Krakowa | |
| Okres |
od 11 kwietnia 1816 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Był synem Michała, kasztelana oświęcimskiego, i Zuzanny z Konarskich. Deszyfrant w kancelarii Stanisława Augusta Poniatowskiego[3]. Był posłem na Sejm grodzieński, miał stać po stronie konfederacji targowickiej, członek konfederacji grodzieńskiej 1793 roku[4]. W 1809 r. znalazł się w składzie krakowskiej Tymczasowej Rady Administracyjnej, potem na stanowisku radcy prefektury. Jako radca prefektury departamentu krakowskiego przystąpił do Konfederacji Generalnej Królestwa Polskiego w 1812 roku[5]. Zyskał sobie względy Austriaków i został w 1815 r. dokooptowany jako członek asesor Komisji Organizacyjnej, gdzie z głosem doradczym brał udział przy opracowywaniu zasad prawno-ustrojowych Wolnego Miasta Krakowa. Tegoż roku został za sprawą prezesa Senatu Stanisława Wodzickiego mianowany dożywotnim senatorem (członkiem rządu) Rzeczypospolitej Krakowskiej, mimo iż był obywatelem Królestwa Kongresowego[6]. Był kilkakrotnie posłem do Sejmu krakowskiego i jego marszałkiem, działał też w Wielkiej Radzie Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Cieszył się poparciem prezesa Wodzickiego i uznaniem „dworów opiekuńczych”; w 1820, wyznaczony do zbadania zaburzeń wywołanych przez studentów Uniwersytetu, przedłożył (30 września) idący w stronę ograniczenia autonomii uczelni projekt nowelizacji tzw. „Statutu Akademickiego” (a. „Statutu organicznego”), następnie został członkiem komitetu wyznaczonego do wdrożenia tych zmian. W 1821 został komisarzem rządowym Uniwersytetu, a w 1831, po zniesieniu urzędu kuratora (którym z nadania Nowosilcowa od 1826 był generał Józef Bonawentura Załuski) brał udział w działaniach mających na celu kolejną reformę oświaty. Odznaczony był orderem Orderem Świętego Stanisława III klasy oraz Orderem Leopolda[7]
Przypisy edytuj
- ↑ data śmierci na stronie Sejmu Wielkiego
- ↑ Prezydent Miasta Krakowa. W: Antoni Henryk Stachowski (red. prowadzący): Encyklopedia Krakowa. Warszawa-Kraków: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 810. ISBN 83-01-13325-2.
- ↑ a b Pomniki prawa Rzeczypospolitej Krakowskiej : 1815-1818. wydał Wacław Tokarz, T. 1, Kraków 1932, s. 33.
- ↑ Volumina Legum, t. X, Poznań 1952, s. 54.
- ↑ Dziennik Konfederacyi Jeneralnej Królestwa Polskiego. 1812, nr 4, s. 30.
- ↑ Klemens Bąkowski: Kronika krakowska 1796-1848. T. II: Od r. 1816 do 1831. Kraków: Towarzystwo Miłośników Historii i Zabytków Krakowa, 1906, s. 9, seria: Biblioteka Krakowska. [dostęp 2012-09-07].
- ↑ Biografia na stronie Poczetu Krakowskiego
Bibliografia edytuj
- Janina Bieniarzówna: Grodzicki Feliks. W: Kazimierz Lepszy (przew. Komitetu Redakcyjnego): Polski Słownik Biograficzny. T. VIII. Wrocław-Kraków-Warszawa: Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk, 1959-1960, s. 614-615.