Flaminio Piccoli

włoski polityk

Flaminio Piccoli (ur. 29 grudnia 1915 w Kirchbichl, zm. 11 kwietnia 2000[1] w Rzymie[2]) – włoski polityk i dziennikarz, długoletni parlamentarzysta, minister, w 1969 oraz od 1980 do 1982 lider Chrześcijańskiej Demokracji (DC).

Flaminio Piccoli
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

29 grudnia 1915
Kirchbichl

Data i miejsce śmierci

11 kwietnia 2000
Rzym

Zawód, zajęcie

polityk, dziennikarz

Życiorys

edytuj

Urodził się w austriackim Tyrolu. Uzyskał dyplom z zakresu księgowości w Trydencie. W 1938 został absolwentem studiów z języków obcych na Uniwersytecie Ca’ Foscari w Wenecji. Działał w katolickiej organizacji studenckiej AUCT. W trakcie II wojny światowej w 1940 zmobilizowany, przebywał na froncie francuskim, później w Albanii i Czarnogórze. Po kapitulacji Włoch uwięziony przez faszystów, zdołał uciec z pociągu mającego wywieźć go do obozu koncentracyjnego. Przez pewien czas pozostawał w ukryciu[2].

Od połowy lat 40. związany z Chrześcijańską Demokracją. Zajął się dziennikarstwem, został redaktorem naczelnym związanej z chadekami regionalnej gazety „Il Popolo Trentino” (przekształconej później w „l’Adige”). Od 1952 przewodniczył radzie diecezjalnej Azione Cattolica[2]. W 1958 uzyskał mandat posła do Izby Deputowanych I kadencji. Siedmiokrotnie (w 1963, 1968, 1972, 1976, 1979, 1983 i 1987) z powodzeniem ubiegał się o reelekcję. Od marca 1970 do maja 1972 sprawował urząd ministra zasobów państwowych w trzech rządach, którymi kierowali Mariano Rumor, Emilio Colombo i Giulio Andreotti[1].

Obejmował różne funkcje w strukturach swojego ugrupowania[2]. Dwukrotnie (w 1969 oraz w latach 1980–1982) kierował Chrześcijańską Demokracją jako jej sekretarz[3]. Był również przewodniczącym frakcji poselskiej chadeków oraz rady krajowej DC[2]. Od 1979 do 1984 sprawował mandat posła do Parlamentu Europejskiego I kadencji[4]. W latach 1992–1994 wchodził w skład Senatu X kadencji[5].

Przypisy

edytuj
  1. a b Flaminio Piccoli [online], camera.it [dostęp 2020-10-08] (wł.).
  2. a b c d e Piccoli, Flaminio [online], treccani.it [dostęp 2020-10-08] (wł.).
  3. Leaders of Italy [online], zarate.eu [dostęp 2020-10-08] (ang.).
  4. Flaminio Piccoli [online], europarl.europa.eu [dostęp 2020-10-08].
  5. Flaminio Piccoli [online], senato.it [dostęp 2020-10-08] (wł.).