Fogelveder (Fogelweder, Fogelvander, Fogelfeder, Vogelfeder) – polski herb szlachecki z nobilitacji.

Fogelveder I
Fogelveder II

Opis herbu edytuj

Zachowały się przekazy o dwóch wersjach tego herbu:

Fogelveder I: W polu srebrnym na skosie błękitnym, cztery gwiazdy złote. Klejnot: pół młodzieńca ze wstęgą błękitną o czterech gwiazdach złotych sześcioramiennych, trzymającego sokoła na lewej ręce.

Fogelveder II miał w klejnocie człowieka ze wstęgą, ale pozbawionego ramion.

Najwcześniejsze wzmianki edytuj

Nadany 15 kwietnia 1589, Stanisławowi Fogelwederowi, archidiakonowi warszawskiemu, kanonikowi poznańskiemu, wileńskiemu i płockiemu, sekretarzowi królewskiemu. Herb ten mieli Fogelvederowie otrzymać wcześniej od Zygmunta Luksemburskiego w 1430, zatem można mówić tu o indygenacie. Według Józefa Szymańskiego, Fogelvederowie mieli być znaną krakowską rodziną mieszczańską[1].

Juliusz Karol Ostrowski natomiast podaje, że herb ten przysługiwał niemieckiej rodzinie osiadłej w XV wieku w Prusach. Przytacza też, za Paprockim, okolskim i Niesieckim informację, że pochodzą od niej Szumowscy i Bajerscy, którzy przybrali nazwiska od posiadłości rodowych. Ostrowski powątpiewa w tę informację, twierdząc, że wedle źródeł niemieckich rodziny te nosiły w herbie tylko jedną gwiazdę. Ostrowski ponadto podaje wariant tego herbu, Fogelveder II, jako herb rodziny Boskamp-Bajerski z Galicji[2].

Herbowni edytuj

Bajerski, Fogelweder – Fogelvander – Fogelveder – Fogelfeder, Sumowski, Szumowski.

Przypisy edytuj

  1. Józef Szymański: Herbarz rycerstwa polskiego z XVI wieku. Warszawa: DiG, 2001, s. 70. ISBN 83-7181-217-5.
  2. Juliusz Karol Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. T. 2. Warszawa: Główny skład księgarnia antykwarska B. Bolcewicza, 1897, s. 79.

Bibliografia edytuj

  • Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.

Linki zewnętrzne edytuj