Europejska Formuła 2 Sezon 1971

(Przekierowano z Formuła 2 Sezon 1971)

Europejska Formuła 2 Sezon 1971 – piąty sezon Europejskiej Formuły 2. Rozpoczął się 4 kwietnia na torze Hockenheimring w Niemczech, a zakończył 17 października na włoskim torze ACI Vallelunga Circuit. Tytuł w klasyfikacji kierowców zdobył Szwed Ronnie Peterson. Wśród zespołów najlepsza okazała się francuska ekipa March Engineering, a wśród konstruktorów francuski March.

Sezon 1971 Mistrzostw Europejskiej Formuły 2
Inauguracja

4 kwietnia

Zakończenie

17 października

Liczba wyścigów

11

Mistrzowie
Kierowcy

Ronnie Peterson

Zespoły

March Engineering

Poprzedni sezonNastępny sezon

Kalendarz wyścigów

edytuj

Wyścigi 1, 7, 8 i 10 były złożone z dwóch eliminacji, które składały się na końcowy rezultat.
Wyścigi 2, 5 i 6 były złożone z dwóch półfinałów, na bazie których kierowcy startowali w finale. Tylko wyniki z finału były zaliczane do klasyfikacji.

Runda Tor Data Pole Position Najszybsze okrążenie Zwycięzca (kierowcy) Zwycięzca (zespoły) Zwycięzca (konstruktorzy)
1   Hockenheimring 4 kwietnia   Ronnie Peterson   Ronnie Peterson   François Cevert   Équipe Tecno   Tecno
2   Thruxton Circuit 12 kwietnia   Ronnie Peterson   Ronnie Peterson   Graham Hill   Rondel Racing   Brabham
3   Nürburgring 2 maja   Derek Bell   Ronnie Peterson   François Cevert   Équipe Tecno   Tecno
4   Circuito Permanente del Jarama 16 maja   Ronnie Peterson   Tim Schenken   Emerson Fittipaldi   Team Bardahl   Lotus
5   Crystal Palace Circuit 31 maja   Ronnie Peterson   Jean-Pierre Jaussaud
  Tim Schenken
  Ronnie Peterson
  Emerson Fittipaldi
  Emerson Fittipaldi   Team Bardahl   Lotus
6   Rouen-Les-Essarts 27 czerwca   Ronnie Peterson   François Cevert   Ronnie Peterson   March Engineering   March
7   Mantorp Park 8 sierpnia   Ronnie Peterson   Ronnie Peterson   Ronnie Peterson   March Engineering   March
  Autodromo di Pergusa 22 sierpnia Wyścig odwołany
8   Tulln-Langenlebarn 12 września   Ronnie Peterson   Tim Schenken   Ronnie Peterson   March Engineering   March
9   Circuit du Séquestre 26 września   Carlos Reutemann   Carlos Reutemann   Emerson Fittipaldi   Team Bardahl   Lotus
10   ACI Vallelunga Circuit 10 października   Emerson Fittipaldi   Emerson Fittipaldi   Ronnie Peterson   March Engineering   March
11   ACI Vallelunga Circuit 17 października   Emerson Fittipaldi   Mike Beuttler
  Dieter Quester
  Mike Beuttler   Team Clarke-Mordaunt   March

Klasyfikacja kierowców

edytuj

Punktacja:
Wyścig: 9-6-4-3-2-1 (sześć pierwszych pozycji)
Do klasyfikacji zaliczano 8 najlepszych wyników

P. Kierowca Zespół Podwozie Silnik HOC
 
THR
 
NÜR
 
ESP
 
CRY
 
ROU
 
SWE
 
AUT
 
SÉQ
 
VAL
 
VAL
 
Punkty
1   Ronnie Peterson March Engineering March Ford NU 2 NU NU 3 1 1 1 6 1 54
2   Carlos Reutemann Automóvil Club Argentino Brabham Ford 3 8 3 3 5 6 3 NU 2 3 10 40
3   Dieter Quester Eifelland Brabham Ford NU 31
March Engineering March WD
Eifelland BMW NU 2 NU 2 10 3 NU 2 2
4   Tim Schenken Rondel Racing Brabham Ford 5 5 NU 12 2 8 2 2 NU NU WD 27
5   François Cevert Équipe Tecno Tecno Ford 1 4 1 NU NZ NU NU 11 NU NU WD 22
6   Wilson Fittipaldi Team Bardahl Lotus Ford 4 6 7 6 16
March NZ 4 4 NU NU NU
7   Mike Beuttler Team Clarke-Mordaunt March Ford NU NU 18 NZ NU NW NZ NU 4 1 12
8   Jean-Pierre Jarier Team Arnold March Ford NU NU NU NW NU 3 NZ 3 10
9   Jean-Pierre Jaussaud Team Arnold March Ford 12 NU 5 4 NU NU 10 7 NU 9
10   Niki Lauda Bosch Racing March Ford NU 10 6 7 NZ 4 NU NU NU 7 WD 8
11   François Migault Team Lotus Lotus Ford 5 7
March Engineering March 4
12   Gerry Birrell Team J. & J. Stanton Lotus Ford 6 NU 8 6 NU 6 NZ 5 WD 7
Ecurie Ecosse March 9
13   Derek Bell Williams Racing March Ford 3 NU WD 8 9 NZ NU 6
14   Peter Westbury FIRST Racing Brabham Ford WD NU 4 WD NU NU WD 8 8 15 5
15   John Watson prywatny Brabham Ford NU NW 12 11 NZ NZ 5 5 WD 6 WD 5
16   John Cannon prywatny March Ford 14 14 4 NZ NZ 11 8 7 4
17   Carlos Reusch Automóvil Club Argentino Brabham Ford NZ NU NU NZ NZ NZ NU 12 NU 9 4 3
18   Vittorio Brambilla Scuderia Ala d'Oro Brabham Ford NU NU NU NU WD 2
March NZ WD
prywatny WD 5
19   Silvio Moser Scuderia Jolly Club
Marlboro Racing
Brabham Ford WD WD 9 6 2
Marlboro Racing
Moser Racing
7 NZ WD WD NZ 14
20   Bob Wollek Rondel Racing Brabham Ford NZ WD NW 8 6 NZ 1
21   François Mazet Siffert Racing Chevron Ford NU 7 NU NZ WD 1
22   Alistair Walker Walker Racing Brabham Ford NW 7 NU WD NZ WD 1
23   Brian Hart Bob Gerard Racing Brabham Ford 7 NZ NZ 1
24   Helmut Marko Ecurie Bonnier Lola Ford NU WD 8 NU WD WD 1
Constructions Mechaniques Pygmée Pygmée NU
Williams Motul March March WD
Kierowcy niedopuszczeni do zdobywania punktów
  Emerson Fittipaldi Team Bardahl Lotus Ford WD 2 1 1 WD WD 1 NU NU
  Graham Hill Rondel Racing Brabham Ford 2 1 5 NZ 3 5
P. Kierowca Zespół Podwozie Silnik HOC
 
THR
 
NÜR
 
ESP
 
CRY
 
ROU
 
SWE
 
AUT
 
SÉQ
 
VAL
 
VAL
 
Punkty

Uwagi:

  • pogrubienie – pole position
  • kursywa – najszybsze okrążenie

Klasyfikacja zespołów

edytuj
P Konstruktor Punkty
1   March Engineering 58
2   Automóvil Club Argentino 43
3   Eifelland 31
4   Rondel Racing 28
5   Équipe Tecno 22
6   Team Arnold 19
7   Team Bardahl 16
8   Team Clarke-Mordaunt 12
9   Bosch Racing 8
10   Team J. & J. Stanton 7
11   Williams Racing 6
12   FIRST Racing 5
13   John Watson 5
14   John Cannon 4
15   Team Lotus 3
16   Vittorio Brambilla 2
17   Marlboro 1
18   Scuderia Jolly Club 1
19   Moser Racing 1
20   Siffert Racing 1
21   Walker Racing 1
22   Bob Gerard Racing 1
23   Ecurie Bonnier 1

Klasyfikacja konstruktorów

edytuj
P Konstruktor Punkty
1   March 146
2   Brabham 85
3   Tecno 22
4   Lotus 20
5   Chevron 1
6   Lola 1

Klasyfikacja dostawców silników

edytuj
P Dostawca Punkty
1   Ford 244
2   BMW 31

Bibliografia

edytuj