Wikipedia

Franciszek Chmura (oficer)

Franciszek Chmura[a] (ur. 19 kwietnia 1898 w Morawskiej Ostrawie, zm. ?) – major łączności Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Franciszek Chmura
major łączności major łączności
Data i miejsce urodzenia

19 kwietnia 1898
Morawska Ostrawa

Przebieg służby
Siły zbrojne

c. i k. Armia
Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Jednostki

5 Batalion Łączności

Stanowiska

zastępca dowódcy batalionu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941, trzykrotnie) Złoty Krzyż Zasługi

Życiorys edytuj

Urodził się 19 kwietnia 1898 w Morawskiej Ostrawie, w rodzinie Józefa[5][6][7]. Uczył się w Szkole Kadetów Piechoty w Łobzowie[8].

14 marca 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego jako chorąży byłej armii austro-węgierskiej, mianowany podporucznikiem, zaliczony do I Rezerwy armii z powołaniem do służby czynnej na czas wojny oraz przydzielony do 10 pułku piechoty[9][10]. 1 czerwca 1921, w stopniu porucznika, pełnił służbę w Oddziale V Sztabu Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie, a jego oddziałem macierzystym był 10 pułk piechoty w Łowiczu[11]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 1698. lokatą w korpusie oficerów piechoty[12]. W tym samym roku ukończył dziewięciomiesięczny kurs łączności[8]. Później został przeniesiony do korpusu oficerów łączności z jednoczesnym przeniesieniem do 2 pułku łączności w Jarosławiu[13][14][15]. 19 marca 1928 prezydent RP nadał mu stopień kapitana z dniem 1 stycznia 1928 i 6. lokatą w korpusie oficerów łączności[16]. W marcu 1929 został przeniesiony do 2 Dywizji Piechoty Legionów w Kielcach na stanowisko szefa łączności[17]. Wiosną 1932 został przeniesiony do nowo sformowanej kompanii telegraficznej 2 Dywizji Piechoty Legionów w Kielcach na stanowisko dowódcy[18][19]. W kwietniu 1933 został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza[20]. Na stopień majora został awansowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 9. lokatą w korpusie oficerów łączności[21][6]. W marcu 1939 pełnił służbę na stanowisku szefa łączności pułku KOP „Zdołbunów”[22]. 22 marca 1939 został przydzielony do składu osobowego generała do prac przy Generalnym Inspektorze Sił Zbrojnych, gen. bryg. Antoniego Szyllinga w Krakowie na stanowisko oficera łączności[23].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 walczył na stanowisku zastępcy dowódcy łączności Armii „Kraków”[24][25]. Dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu VII A Murnau[26]. Po uwolnieniu z niewoli został przyjęty do Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie[27]. Służył w 5 batalionie łączności na stanowisku zastępcy dowódcy batalionu[28]. Po 8 czerwca 1946 wrócił do kraju i został zarejestrowany w jednej z rejonowych komend uzupełnień[29][30].

Niewykluczone, że zmarł 19 lipca 1950 i został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 132, rząd 4, miejsce 14)[31]. W tym samym grobie pochowane zostały: Irena z Zawadzkich Chmurowa (zm. 9 lipca 1974) i Wanda Chmurówna (1926–2001)[31].

Ordery i odznaczenia edytuj

7 lutego 1933 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia[33].

Uwagi edytuj

  1. ↑ W ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Franciszek II Chmura” w celu odróżnienia od innych oficerów noszących to samo imię i nazwisko[1], a mianowicie: „Franciszka I Chmury”, później „Franciszka Ludwika Chmury” (ur. 14 października 1896 w Starym Sączu, w rodzinie Antoniego), kapitana intendenta[2], „Franciszka III Chmury” (1898–1940), porucznika piechoty rezerwy[3], zamordowanego w Charkowie oraz „Franciszka IV Chmury” (ur. 11 maja 1899 w Starym Sączu, w rodzinie Jana), kapitana uzbrojenia[4].

Przypisy edytuj

  1. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 960, 969, 1612.
  2. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 340, 905.
  3. ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 695.
  4. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 356, 508.
  5. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-08-11]..
  6. ↑ a b c d Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 263.
  7. ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 384, tu ur. 14 kwietnia 1898.
  8. ↑ a b c Łaszczewski 2011 ↓.
  9. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 32 z 22 marca 1919, poz. 1050, 1065.
  10. ↑ Rozkaz DOGen. Kielce ↓, Nr 87 z 28 lipca 1921, pkt 1 Brakujace karty kwalifikacyjne oficerów.
  11. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 50, 579.
  12. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 100.
  13. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 960, 969.
  14. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 877, 887.
  15. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 613, 624.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 19 marca 1928, s. 56.
  17. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 26 z 6 lipca 1926, s. 202.
  18. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932, s. 240.
  19. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 270, 773.
  20. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 11 kwietnia 1933, s. 96.
  21. ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 384.
  22. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 927.
  23. ↑ Steblik 1989 ↓, s. 22.
  24. ↑ Steblik 1989 ↓, s. 391, 395, 397, 674.
  25. ↑ Głowacki 1986 ↓, s. 120, 310, autor zaznaczył, że mjr. Chmura zmarł, ale nie podał daty i miejsca śmierci.
  26. ↑ Straty ↓.
  27. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-08-11]..
  28. ↑ Kronika 1946 ↓, s. 6, 7.
  29. ↑ Kronika 1946 ↓, s. 200, 8 czerwca 1946 dekorował żołnierzy batalionu Medalem Wojska.
  30. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-08-11]..
  31. ↑ a b Cmentarz Stare Powązki: FRANCISZEK CHMURA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2022-08-12].
  32. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 270.
  33. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-08-11]..

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Franciszek_Chmura_(oficer)&oldid=69415652”