Franciszek Kucybała
Franciszek Kucybała ps. „Stary Franek” (ur. 2 listopada 1908 w Wojsławicach, zm. 19 listopada 1968 w Warszawie) – bojownik ruchu oporu podczas II wojny światowej, od 1942 dowódca pińczowskiego okręgu Gwardii Ludowej i Armii Ludowej, współorganizator Republiki Pińczowskiej.
major AL | |
Data i miejsce urodzenia |
2 listopada 1908 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
19 listopada 1968 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1930–32, 1942–45 |
Siły zbrojne | |
Jednostki | |
Stanowiska |
dowódca pińczowskiego okręgu GL |
Główne wojny i bitwy | |
Późniejsza praca |
MO (1948–50), ZBoWiD |
Odznaczenia | |
Życiorys
edytujPo ukończeniu 5 klas szkoły powszechnej prowadził gospodarstwo ojca straconego w 1914 przez Austriaków. W 1926 wstąpił do Niezależnej Partii Chłopskiej i Komunistycznej Partii Polski. W 1930–1932 odbywał służbę wojskową. Sekretarz komórki KPP. Kilkakrotnie zatrzymywany przez policję przed 1 maja. Po rozwiązaniu KPP, w 1939 wstąpił do Stronnictwa Ludowego. Jesienią 1940 utworzył konspiracyjną grupę byłych działaczy KPP, NPCh i SL.
Od maja 1942 organizował Polską Partię Robotniczą w okolicach Pińczowa. Od lipca 1942 członek Miechowskiego Komitetu Podokręgowego PPR. We wrześniu 1942 współorganizował oddział partyzancki GL w powiecie pińczowskim, potem został dowódcą Podokręgu GL Pińczów. Członek Komitetu Okręgowego (KO) PPR. Od marca 1944 dowódca Okręgu AL „Wiślica”, doprowadził do połączenia oddziału Batalionów Chłopskich Józefa Maślanki z oddziałem AL Zygmunta Bieszczanina. Od lipca 1944 był przewodniczącym konspiracyjnej pińczowskiej Powiatowej Rady Narodowej (PRN). 23 lipca 1944 brał udział w posiedzeniu założycielskim WRN w Kielcach. Współorganizator 1 Brygady AL Ziemi Krakowskiej im. Bartosza Głowackiego. Od listopada 1944 major AL. W lutym 1945 został zastępcą pełnomocnika ds. reformy rolnej na województwo kieleckie. Był delegatem na 1 Zjazd PPR w grudniu 1945.
W 1946–1948 przewodniczący Powiatowej Rady Narodowej w Pińczowie, 1948–1950 zastępca komendanta wojewódzkiego Milicji Obywatelskiej w Gdańsku, 1950–1953 przewodniczący PRN w Pruszczu Gdańskim. W 1949–1954 prezes zarządu Okręgowego ZBoWiD w Gdańsku. Od 1955 radca w Centralnym Związku Rolniczych Spółdzielni Produkcyjnych w Warszawie. Od 1962 na rencie dla zasłużonych. Był odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski i Orderem Krzyża Grunwaldu III klasy. Pochowany na wojskowych Powązkach (kwatera D6-1-1a)[1].
Ordery i odznaczenia
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Wyszukiwarka cmentarna - warszawskie cmentarze
- ↑ Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m.st. Warszawy, nr 13, 15 sierpnia 1967, s. 1-2.
Bibliografia
edytuj- Encyklopedia Popularna PWN. red. nacz. Barbara Petrozolin-Skowrońska. Wyd. dwudzieste trzecie zmienione i uzupełnione. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1993, s. 421. ISBN 83-01-10416-3.
- Konrad Świetlik, Kucybała Franciszek, w: Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego t. 3, Warszawa 1992.