Franciszek Słonczyński
Franciszek Słonczyński[a] (ur. 24 października 1891 w Berdyczowie, zm. 6 października 1985 w Sopocie) – kapitan administracji (piechoty) Wojska Polskiego.
 kapitan administracji
| |
| Data i miejsce urodzenia |
24 października 1891 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
6 października 1985 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
    
| |
Życiorys
edytujUrodził się 24 października 1891 w Berdyczowie, w rodzinie Józefa i Emilii z Zielińskich[2].
W 1916 roku, na froncie wołyńskim, walczył w szeregach Armii Imperium Rosyjskiego. W 1917 roku został żołnierzem I Korpusu Polskiego w Rosji. Wziął udział w wojnie z bolszewikami.
3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 1774. lokatą w korpusie oficerów piechoty. 19 marca 1928 roku awansował na kapitana ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 roku i 113. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W dwudziestoleciu międzywojennym pełnił służbę w 34 pułku piechoty w Białej Podlaskiej i 6 pułku strzelców podhalańskich w Samborze, w II batalionie detaszowanym w Drohobyczu[2]. Później został przeniesiony do korpusu oficerów administracji, grupa administracyjna[3]. W marcu 1939 pełnił służbę w Komendzie Miasta Poznań na stanowisku kierownika referatu bezpieczeństwa i dyscypliny[4].
Po kampanii wrześniowej został internowany w Rumunii w obozach w Caracal i Tirgu Jiu, gdzie nadzorował ucieczki polskich żołnierzy do Francji i Wielkiej Brytanii. 31 stycznia 1941 wbrew konwencjom międzynarodowym - lecz pod naciskiem niemieckim - Rumuni przekazali Niemcom pozostałych w obozach polskich żołnierzy i oficerów. W latach 1941–1945 przebywał w niemieckich obozach jenieckich Oflag VI E Dorsten i Oflag VI B Dössel. Do Polski powrócił w 1947 roku. Przez 20 lat był nauczycielem języka rosyjskiego w Inowrocławiu.
Ordery i odznaczenia
edytuj- Medal Niepodległości (13 września 1933)[5][2]
- Srebrny Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[6][3]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Medal Zwycięstwa („Médaille Interalliée”)
Uwagi
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934, s. 35.
- ↑ a b c Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-12-23].
- ↑ a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 301.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 839.
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 212, poz. 238 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
Bibliografia
edytuj- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.