Franciszek Sługocki
Franciszek Piotr Sługocki (ur. 28 marca 1885 w Krakowie, zm. 12 października 1964 w Łodzi) – polski rzeźbiarz i medalier[1].
| Data i miejsce urodzenia |
8 marca 1885 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
12 października 1964 |
| Alma Mater | |
| Dziedzina sztuki | |
| Ważne dzieła | |
Życiorys edytuj
Sługocki kształcił się w Ecole des arts industriels w Genewie, w której przebywał w latach 1902–1909 i 1909–1919 oraz w Paryżu, gdzie studiował medalierstwo i rzeźbiarstwo Ecole nationale supérieure des beaux-arts w latach 1909–1910[2]. W 1919 powrócił do Polski, a w 1920 uczestniczył w pospolitym ruszeniu w wojnie polsko-bolszewickiej, podczas której trafił do niewoli, z której uciekł. W latach 20. XX w. prowadził pracownię rzeźbiarską w Warszawie, w której wykonywał portrety i płaskorzeźby w brązie oraz pracował jako nauczyciel cyzelerstwa, złotnictwa i brązownictwa w Publicznej Szkole Dokształcającej nr 2. W 1927 zamieszkał w Łodzi, gdzie został organizatorem Wydziału Złotniczego w Państwowej Szkole Przemysłowej Żeńskiej przy ul. prez. G. Narutowicza 77, w której został nauczycielem. Ponadto działał jako członek Cechu Jubilerów, Grawerów i Zegarmistrzów. Był orędownikiem włączania do zarządu cechu i angażowania do pracy kobiet w jubilerstwie. W 1931 był członkiem założycielem Polskiego Związku Zawodowego Łódzkich Artystów Plastyków[3].
Po II wojnie światowej Sługocki został kierownikiem działu galanterii metalowej w Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi. W 1953 przeszedł na emeryturę[3].
Działalność artystyczna edytuj
Sługocki od 1927 wystawiał prace w Miejskiej Galerii Sztuki w Łodzi. Uczestniczył w wystawach PZZŁAP, m.in. w 1952, 1953, 1956, 1959. Uczestniczył także w wystawie zorganizowanej dla uczczenia dziesięciolecia wyzwolenia Łodzi w 1955 i I ogólnopolskiej wystawie medalierskiej w Warszawie w 1963[4]. Do zrealizowanych przez niego rzeźb należą:
- Popiersie ks. Józefa Teodorowicza w Katedrze ormiańskiej we Lwowie (1925)[5],
- Pomnik księdza Ignacego Skorupki w Łodzi (1927–1930)[6],
- Portret Mustafy Kemala Atatürka (brąz, przekazany przez rząd Polski do Muzeum Ataturka w Stambule),
- Portret Marii Skłodowskiej-Curie[4].
Życie prywatne edytuj
Był synem Józefa i Anny z domu Razowskiej. Jego braćmi byli rzeźbiarze: Marian Sługocki (1883–1944) i Antoni Sługocki (1881–1939). Był żonaty z Marią Lambrech (zm. 1921), a następnie ożenił się z Apolonią Owczarską, z którą miał 2 synów: Leszka Macieja Sługockiego (ur. 1924) – dra hab. nauk prawnych i Tadeusza Kazimierza Sługockiego (1928–1965) – magistra inżyniera mechanika[4].
Sługocki został pochowany na Starym Cmentarzu w Łodzi, w części rzymskokatolickiej[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Franciszek Piotr Sługocki [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2022-09-14].
- ↑ Polski slownik biograficzny: Słomkiewicz Stefan-Soczek Zygmunt, Skład główny w księg, Gebethnera i Wolffa, 1935 [dostęp 2022-09-15] (pol.).
- ↑ a b Agata Lipczik, Dział jubilerski Państwowej Szkoły Przemysłowej Żeńskiej w Łodzi w latach 1927–1939, „Sztuka i Krytyka 9/2019”, 2019 [dostęp 2022-09-15].
- ↑ a b c Polski slownik biograficzny: Słomkiewicz Stefan-Soczek Zygmunt, Skład główny w księg, Gebethnera i Wolffa, 1935 [dostęp 2022-09-15] (pol.).
- ↑ Uroczystości w Katedrze Ormiańskiej [online], Nowy Kurier Galicyjski, 23 grudnia 2021 [dostęp 2022-09-15] (pol.).
- ↑ Anna Gronczewska, Od pomnika Tadeusza Kościuszki do ławeczki Juliana Tuwima, „Kocham Łódź (Dodatek do Dziennika Łódzkiego)” (411), 10 listopada 2016.