Franciszek Stefan Danilewicz
Franciszek Stefan Danilewicz (Danielewicz) herbu Ostoja (zm. po 1744) – dziedzic dóbr Bohdanów, Danilewicze i innych, starosta płotelski.
 Herb Ostoja | |
| starosta płotelski | |
| Data śmierci |
po 1744 |
|---|---|
| Ojciec | |
| Matka |
Eleonora Zenowicz |
| Żona |
Anna Nowkuńska |
| Dzieci |
Tadeusz Franciszek |
| Rodzeństwo |
Michał |
Życiorys edytuj
Franciszek Stefan Danilewicz przyszedł na świat w rodzinie szlacheckiej wywodzącej się z Wielkiego Księstwa Litewskiego, należącej do rodu heraldycznego Ostojów (Mościców)[2][3][4]. O jego rodzinie pisał Kasper Niesiecki w Herbarzu polskim[2]. Ojcem Franciszka był Michał Danilewicz, starosta płotelski a matką Eleonora Zenowicz, podkomorzanka połocka (córka Janusza[5]). Franciszek Danilewicz, podobnie jak ojciec, pełnił urząd starosty płotelskiego. Wybitną postacią był jego dziadek Roman Jan Danilewicz, podkomorzy oszmiański, starosta inturski[6].
Franciszek Danilewicz związany był z magnacką rodziną litewską Paców herbu Gozdawa poprzez babkę Katarzynę Pacównę, córkę Hieronima Dominika (syna Piotra, wojewody trockiego) i Anny Wojnianki[7]. Danilewicz po śmierci ojca stał się właścicielem dóbr Bohdanów, niegdyś należących do rodziny Paców. W roku 1742 sprzedał ten majątek Tomaszowi i Barbarze z Sulistrowskich małżonkom Czechowiczom herbu Ostoja za 100 tys. zł[8]. Rok wcześniej odstąpił swoje części we wsi Danilewicze w pow. upickim braciom - Janowi, Jakubowi, Michałowi i Mikołajowi[6].
Żoną Franciszka Stefana Danilewicza, starosty płotelskiego była Anna Nowkuńska, z którą miał syna Tadeusza Franciszka, chorążego oszmiańskiego, pułkownika wojsk litewskich[6]. W roku 1744 wyjednał dla niej dożywocie na starostwie płotelskim[6].
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ C. Jankowski, Powiat Oszmanski, cz. I, s. 229.
- ↑ a b K. Niesiecki, Herbarz polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, t. III, s. 301.
- ↑ A. Boniecki, Herbarz polski, Warszawa 1889-1913, t. IV, s. 80-84.
- ↑ S. Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, Warszawa 1904-1931, t. III, s. 64.
- ↑ J. Wolff, Pacowie. Materyjały historyczno-genealogiczne. Ułożone i wydane przez Józefa Wolffa, Petersburg 1885, s. 321.
- ↑ a b c d A. Boniecki, Herbarz polski, Warszawa 1889-1913, t. IV, s. 81.
- ↑ J. Wolff, Pacowie. Materyjały historyczno-genealogiczne. Ułożone i wydane przez Józefa Wolffa, Petersburg 1885, s. 222-223.
- ↑ C. Jankowski, Powiat Oszmianski, cz. I, s. 226.
Bibliografia edytuj
- K. Niesiecki, Herbarz polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, t. III, s. 301.
- A. Boniecki, Herbarz polski, Warszawa 1889-1913, t. IV, s. 80-84.
- S. Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, Warszawa 1904-1931, t. III, s. 64.
- C. Jankowski, Powiat Oszmianski, cz. I, s. 223-233.
- J. Wolff, Pacowie. Materyjały historyczno-genealogiczne. Ułożone i wydane przez Józefa Wolffa, Petersburg 1885, s. 118, 137, 205, 222-223, 321.