Franciszek Wojtas
Franciszek Wojtas (ur. 2 lutego 1917 w Kalinie Małej, zm. 28 marca 1983 w Łodzi) – polski entomolog-plekopterolog, doktor habilitowany.
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| doktor habilitowany nauk przyrodniczych | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Habilitacja | |
| Profesura |
1972 (ndzw.) |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys edytuj
W 1950 ukończył studia na Uniwersytecie Łódzkim, w 1960 obronił tam doktorat, w 1965 habilitował się i został docentem, w 1972 objął stanowisko profesora nadzwyczajnego. Od 1969 do 1972 był prodziekanem Wydziału Biotechnologii i Nauki o Żywności UŁ, od 1970 przez pięć lat był dyrektorem Instytutu Botaniki i Zoologii, a w latach 1972–1983 kierował Zakładem Zoologii Ogólnej Uniwersytetu Łódzkiego. Franciszek Wojtas był wybitnym polskim plekopterologiem, badaczem widelnic (Plecoptera) południowej i centralnej Polski, znawcą ich taksonomii i ekologii. Stworzył opis nowego gatunku widelnicy i nieznanej wcześniej larwy, opracował widelnice Tatr, Podhala, dorzecza Warty, Sudetów i Łysogór. Ponadto był ekologiem i hydrobiologiem, zorganizował i był pierwszym redaktorem „Folia limnologica, Acta Univ. Lodz.”, był członkiem Łódzkiego Towarzystwa Naukowego i wielu innych towarzystw naukowych[1].
Odznaczenia edytuj
- Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego (1966);
- Złota Odznaka Uniwersytetu Łódzkiego (1972);
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1973);
- Medal „Uniwersytet Łódzki w Służbie społeczeństwa i Nauki” (1975).