Frank Cioffi

amerykański filozof

Frank Cioffi (ur. 11 stycznia 1928 w Nowym Jorku, zm. 1 stycznia 2012 w Canterbury[1]) – amerykański filozof.

Frank Cioffi
Data i miejsce urodzenia

11 stycznia 1928
Nowy Jork

Data i miejsce śmierci

1 stycznia 2012
Canterbury, Anglia

Zawód, zajęcie

badacz, wykładowca akademicki

Narodowość

amerykańska

Tytuł naukowy

profesor

Alma Mater

Ruskin College, St Catherine's College (Uniwersytet Oksfordzki)

Stanowisko

pierwszy dziekan Wydziału Filozofii Uniwersytetu Essex

Życiorys edytuj

Jego matka, Melina, zmarła przy porodzie. Ojciec, Salvatore był introligatorem, zmarł niedługo potem. Wychowywali go dziadkowie w zamieszkałej przez włoskich emigrantów części Manhattanu. Tuż po zakończeniu II wojny światowej służył w amerykańskiej armii okupującej Japonię. W 1949 roku wyjechał do Europy i zamieszkał w Paryżu. Zaprzyjaźnił się tam z amerykańskimi pisarzami-emigrantami, w tym z Jamesem Baldwinem[2], który zachęcił go do podjęcia studiów. Na Uniwersytet Oksfordzki został przyjęty na podstawie prawa G.I. Bill (Servicemen's Readjustment Act z 1944 roku, które do 1958 roku dawało szereg przywilejów weteranom wojennym, w tym finansowanie studiów), mimo niedokończenia nauki w nowojorskiej szkole średniej. W Oksfordzie studiował w Ruskin College, a następnie St Catherine's College, kończąc studia w 1954 roku na kierunku „PPP” (ang. psychology, philosophy, physiology, pol. psychologia, filozofia i fizjologia), co wywarło silny wpływ na jego późniejszą krytykę prac Zygmunta Freuda. Podczas studiów jego tutorami byli Friedrich Waismann, Anthony Quinton i Iris Murdoch. Po studiach pełnił funkcje dydaktyczne na kilku uniwersytetach angielskich, prowadząc jednocześnie własne badania z obszaru psychologii społecznej. Po czym zaproponowano mu stanowisko wykładowcy filozofii na Narodowym Uniwersytecie Singapuru. Kiedy cudzoziemcy zostali zmuszeni do rezygnacji z pracy na uniwersytecie, powrócił do Anglii obejmując stanowisko starszego wykładowcy na Uniwersytecie Kent. Następnie wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie wykładał na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley. W 1973 roku został zaangażowany przez Alberta Slomana do utworzenia wydziału filozofii na Uniwersytecie Essex w Colchester, gdzie piastował funkcję profesora filozofii aż do 1994 roku. Sam również prowadził zajęcia z filozofii, psychopatologii, literatury i krytyki literackiej. Był charyzmatycznym wykładowcą. Zajęcia, które prowadził na pierwszym, wspólnym dla wszystkich studentów, roku, przekonały wielu z nich, początkowo nie planujących studiowania filozofii do wybrania jej jako kierunku na kolejne lata, a nowo powołanemu uniwersytetowi nadały ogólnokrajowego rozgłosu. Po dwóch dekadach spędzonych w Colchester, przeszedł na emeryturę, został profesorem emerytowanym na Uniwersytecie Kent. W ostatnich latach życia mieszkał w Canterbury[1][3][4].

Prace edytuj

Życie prywatne edytuj

Żonaty z Nalini Nair, którą poznał i poślubił w Singapurze. Wychowywał jej syna z wcześniejszego związku[3].

Linki zewnętrzne edytuj

  • Zapis audio wykładu prof. Franka Cioffiego pt. „Czy Wittgenstein miał rację, nazywając naukę pułapką?” w ramach British Wittgenstein Society, 26 października 2010, oficjalny profil dra Constantinosa Athanasopoulosa na Vimeo (ang.)

Przypisy edytuj

  1. a b Professor Frank Cioffi: Philosopher and authority on Freud [online], The Independent, 6 lutego 2012 [dostęp 2022-11-22] (ang.).
  2. Według sylwetki przedstawionej w roku śmierci przez „The New York Times” (1.02.2012) , natomiast według analogicznego, pośmiertnego tekstu opublikowanego w brytyjskim „The Independent” (6.02.2012) poznali się jeszcze w Nowym Jorku w bibliotece miejskiej. Oba źródła w przypisach.
  3. a b Frank Cioffi, Philosopher and Critic of Freud, Dies at 83, [w:] The New York Times [online], 1 lutego 2012 [dostęp 2022-11-22].
  4. 3 21 Crane-Ellis, Frank Cioffi: The Philosopher in Shirt-Sleeves [online], Notre Dame Philosophical Reviews [dostęp 2022-11-22] (ang.).