Górka Szczęśliwicka

sztucznie usypane wzniesienie w Warszawie

Górka Szczęśliwicka, także Kopiec Szczęśliwicki[1] – sztucznie usypane wzniesienie o wysokości wierzchołka 152 m n.p.m., w parku Szczęśliwickim na Szczęśliwicach, w zachodniej części dzielnicy Ochota i najwyższy punkt wysokościowy Warszawy. Wysokość względna 44 m. Teren parku (ok. 3,5 ha) otoczony jest od zachodniej (po drugiej stronie ul. Drawskiej) strony domami przy ul. Przy Parku oraz fortem Szczęśliwice, a od wschodniej – jeziorkiem Glinianki Szczęśliwickie.

Górka Szczęśliwicka
Ilustracja
Górka Szczęśliwicka
Ośrodek „Szczęśliwice”
Lokalizacja
Państwo

 Polska

Region

woj. mazowieckie

Miejscowość

Warszawa

Wysokość maksymalna

152 m n.p.m.

Wysokość minimalna

108 m n.p.m.

Wysokość ośrodka

108 m n.p.m.

Wyciągi
Krzesełkowe

1

Talerzykowe

1

Całkowita przepustowość

1900 osób/godzinę

Trasy zjazdowe

     Łatwe

1

Całkowita długość tras

0,227 km

Powierzchnia ośrodka

0,0095 km²

Najdłuższa trasa

0,227 km

Pozostała infrastruktura
Operator

Stołeczne Centrum Sportu „Aktywna Warszawa”

Naśnieżanie

TAK

Oświetlenie

TAK

Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Górka Szczęśliwicka”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Górka Szczęśliwicka”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Górka Szczęśliwicka”
Ziemia52°12′18″N 20°57′26″E/52,205000 20,957222

Największą atrakcją Górki jest stok narciarski (Ośrodek „Szczęśliwice”).

Historia

edytuj

Górka powstała w wyniku zwożenia tam po 1945 roku gruzów ze zniszczonej w czasie II wojny światowej Warszawy[2]. Była jednym z czterech tego typu miejsc na terenie miasta (pozostałe to: Kopiec Powstania Warszawskiego, Kopiec Moczydłowski oraz nieistniejący kopiec u wylotu ul. Krasińskiego)[3]. Później wywożono tam również śmieci.

W latach 1967–1970 gruzowisko-śmietnisko obsypano ziemią i utworzono park Szczęśliwicki. W latach 80. istniał tu już wyciąg orczykowy, a stok był oświetlony. Górka miała wysokość względną 28 m (138,0 m n.p.m.)[1]. Było to najwyższe sztuczne wzniesienie w Warszawie[1].

W czerwcu 1997 roku ośrodek został wydzierżawiony na 30 lat firmie Energopol Trade SA, która „podsypała” górkę o 14 m (obecnie ma ona 152 m wysokości n.p.m.) i wybudowała wyciąg krzesełkowy[4]. W sezonie zimowym 2005/2006 ośrodek został zamknięty w wyniku konfliktów między dzierżawcą stoku a Urzędem Miasta[5]. W kolejnych sezonach 2006/2007 i 2007/2008[6] był otwierany na kilka zimowych miesięcy aż do września 2008 roku, kiedy doszło do ugody, w ramach której miasto przejęło sprzęt i budynki. Operatorem ośrodka jest Stołeczne Centrum Sportu „Aktywna Warszawa”, działające do 30 czerwca 2014 roku pod nazwą Warszawski Ośrodek Sportu i Rekreacji. W tym czasie ośrodek zmienił nazwę z Ośrodka „Całoroczny Stok Narciarski Szczęśliwice” na Ośrodek „Szczęśliwice”.

Trasa narciarska o powierzchni 9500 m² pokryta została matą typu Dendix produkcji angielskiej, która przy zerowych i dodatnich temperaturach zraszana jest „mgłą wodną” dla zmniejszenia tarcia i polepszenia ślizgu, natomiast przy temperaturach ujemnych oraz braku lub małej ilości śniegu naśnieżana jest trzema armatkami szwedzkiej firmy „Areco” (początkowo instalację sztucznego naśnieżania zainstalowała w 1999 roku firma Elster Sp. z o.o. z Nowego Sącza).

Przewyższenie (różnica wysokości) stoku wynosi 44 m, co przy jego długości ok. 227 m daje średnie nachylenie 19% (11°), co z kolei kwalifikuje trasę jako niebieską (łatwą). Maksymalne nachylenie wynosi 17°. W dolnej części stoku wydzielono oślą łączkę o długości ok. 60 m.

Ośrodek „Szczęśliwice” jest jednym z 3 całorocznych ośrodków narciarskich w Polsce, obok Całorocznego Centrum Narciarstwa MaltaSki w Poznaniu oraz Dolomitów – Sportowej Doliny, Całorocznego Centrum Narciarsko-Snowboardowego w Bytomiu.

Wyciągi

edytuj
  • wyciąg krzesełkowy TS-2 firmy Tatralift o wydajności przewozowej 1200 os/h (w zimie) i 782 os/h (w lecie) oraz prędkości maksymalnej 2,3 m/s (w zimie) i 1,5 m/s (w lecie). Liczba krzesełek 33, prędkość przejazdu 36 km/h, długość wyciągu – 224 m, czas przejazdu w zimie 1,7 minuty, w lecie – 2,5 minuty;
  • wyciąg talerzykowy FNV firmy Tatralift o wydajności przewozowej 700 os/h (w zimie i w lecie), najwyższa dozwolona prędkość 2 m/s, liczba talerzyków – 42, długość wyciągu – 215 m, czas przejazdu – 1,8 min.

Infrastruktura

edytuj
 
Kolejka grawitacyjna
  • kolejka grawitacyjna „Alpine Coaster” firmy Wiegand o długości 715 m (długość toru wciągowego 216 m, długość toru zjazdowego – 499 m) i średniej szybkości zjazdu 36 km/h. Liczba dwuosobowych wózków – 32
  • taras widokowy u podnóża stoku o powierzchni 900 m²
  • wypożyczalnia nart i desek snowboardowych
  • restauracja i ciastkarnio-lodziarnia
Nocna jazda na Górce Szczęśliwickiej. Na drugim planie po lewej stronie widoczny jest wyciąg kolejki grawitacyjnej „Alpine Coaster”, bliżej po lewej – wyciąg talerzykowy, po prawej – krzesełkowy

Przypisy

edytuj
  1. a b c Irmina Głowacka i in.: Monografia przyrodnicza gminy Warszawa-Centrum. Warszawa: Agencja Wydawniczo-Reklamowa Dino, 1999, s. 17. ISBN 83-900751-5-6.
  2. Grzegorz Piątek: Najlepsze miasto świata. Warszawa w odbudowie 1944−1949. Warszawa: Wydawnictwo W.A.B, 2020, s. 108. ISBN 978-83-280-3725-0.
  3. Karol Mórawski: Warszawa. Dzieje miasta. Warszawa: Książka i Wiedza, 2017, s. 514. ISBN 978-83-05-13657-0.
  4. Michał Wojtczuk. Zimą będzie można szusować na Górce Szczęśliwickiej. „Gazeta Wyborcza”, 2006-11-28. [dostęp 2012-01-03]. 
  5. Miasto: jak nie kupimy górki, to usypiemy nową. „Rzeczpospolita”, 2007-11-05. [dostęp 2012-01-03]. 
  6. Nieszczęśliwe losy Górki Szczęśliwickiej. „Życie Warszawy”, 2008-02-06. [dostęp 2012-01-03]. 

Linki zewnętrzne

edytuj