Góry Sulejmańskie

Góry Sulejmańskiepasmo górskie w południowej Azji.

Góry Sulejmańskie
Ilustracja
Góry Sulejmańskie widziane z kosmosu
Kontynent

Azja

Państwo

 Afganistan
 Pakistan

Najwyższy szczyt

Takht-e-Sulaiman
(3487 m n.p.m.)

Długość

600 km

Jednostka dominująca

Hindukusz

Sąsiednie pasma

Safed Koh

Położenie na mapie Azji
Mapa konturowa Azji, blisko centrum na lewo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Góry Sulejmańskie”
30,50000°N 70,16667°E/30,500000 70,166667

Pasmo Gór Sulejmańskich rozciąga się południkowo z lekkim wybrzuszeniem na wschód w przybliżeniu wzdłuż średniego biegu Indusu. Ma długość 600 km i szerokość do 300 km. Ogranicza od wschodu Wyżynę Irańską, a od wschodu sąsiaduje z Niziną Indusu. Na północy przechodzi w pasmo Safed Koh.

Góry Sulejmańskie są zbudowane głównie z mezozoicznych skał osadowych - łupków ilastych, wapieni i piaskowców. Zostały wypiętrzone w orogenezie alpejskiej i należą do łańcucha alpejsko-himalajskiego.

Partie wierzchowinowe mają charakter monotonnych, szerokich płaskowyżów, zachodnie zbocza opadają łagodnie w stronę Wyżyny Irańskiej, wschodnie zbocza opadają stromo w dolinę Indusu. Góry Sulejmańskie stanowią barierę nie dopuszczającą wilgotnych wiatrów znad Morza Arabskiego nad Wyżynę Irańską. Od strony zachodniej roślinność półpustynna, od wschodniej - lasy podzwrotnikowe i sawanny.

Najwyższe szczyty:

Bibliografia

edytuj
  • Teodor Naumienko (red.) Atlas świata, Służba Topograficzna Wojska Polskiego - Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1962
  • Bronisław Czyż Pakistan w: August Zierhoffer (red.) Geografia powszechna - tom IV. Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich. Azja. Afryka, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1965
  • Słownik geografii świata, Państwowe Wydawnictwo "Wiedza Powszechna", Warszawa 1977