Gabriel de Borbón

infant hiszpański
(Przekierowano z Gabriel Burbon)

Gabriel Antonio Francisco Javier Juan Nepomuceno José Serafin Pascual Salvador de Borbón y Sajonia (ur. 12 maja 1752 w Portici, zm. 23 listopada 1788) – infant hiszpański.

Gabriel de Borbón
Gabriel Antonio Francisco Javier Juan Nepomuceno José Serafin Pascual Salvador de Borbón y Sajonia
Ilustracja
Portret Gabriela Burbona autorstwa Antona Raphaela Mengsa
infant hiszpański
Dynastia

Burbonowie

Data i miejsce urodzenia

12 maja 1752
Portici

Data śmierci

23 listopada 1788

Ojciec

Karol III Hiszpański

Matka

Maria Amalia Wettyn

Żona

Maria Anna Portugalska

Dzieci

Piotr Karol,
Maria Charlota,
Karol Józef Antoni

Odznaczenia
Order Złotego Runa (Hiszpania) Krzyż Wielki Orderu Karola III (Hiszpania) Order św. Jakuba od Miecza (Hiszpania) Order Kalatrawy (Hiszpania)
Casita del Infante współcześnie

Urodził się jako czwarty syn (dziesiąte dziecko) Karola III, króla Hiszpanii, Neapolu i Sycylii, i jego żony Marii Amalii, księżniczki Polski i Saksonii. Dzieciństwo spędził na dworze ojca w Neapolu. Kiedy miał 7 lat, jego wuj – król Ferdynand VI zmarł bezdzietnie, a jego ojciec został królem Hiszpanii. Gabriel razem z rodziną przeniósł się do Madrytu, ale w Neapolu zostali dwaj jego starsi bracia; infant Filip, książę Kalabrii (który został wykluczony z sukcesji hiszpańskiej, ponieważ był opóźniony umysłowo) i Ferdynand I, nowy król Neapolu i Sycylii. Najstarszym bratem Gabriela i następcą tronu Hiszpanii był infant Karol. Zanim w 1711 Karol i jego żona Maria Ludwika Parmeńska doczekali się potomstwa, Gabriel był trzeci w linii sukcesji tronu Hiszpanii (po Karolu i Ferdynandzie I).

Gabriel był najinteligentniejszy i najbardziej pracowity ze swoich braci. Antonio Soler uczył go muzyki i uważał za uzdolnionego ucznia. Gabriel był mecenasem sztuki. W 1771 rozkazał architektowi Juanowi de Villanueva wybudować tzw. Casita del Infante. Był również Wielkim Przeorem Zakonu Szpitalników św. Jana w Kastylii i Leónie.

12 kwietnia w Lizbonie, a następnie 23 maja 1785 w Aranjuez poślubił Marię Annę, infantkę portugalską, córkę królowej Marii I i Piotra III. Para miała troje dzieci, ale tylko najstarszy syn przeżył wiek dziecięcy i otrzymał tytuł infanta Portugalii:

  • Infanta Pedro Carlosa Antonio Rafaela Jose Javiera Francisco Juana Nepomuceno Tomasa de Villanueva Marcosa Marcelino Vicente Ferrera Raymundo Hiszpańskiego (1786–1812), męża Teresy Portugalskiej, księżniczki Beira
  • Infantkę Marię Carlotę Josefę Joaquinę Anę Rafaelę Antonietę Franciscę de Asis Agustinę Madalenę Franciscę de Paula Clotilde Lutgardę Te Hiszpańską (4 listopada – 11 listopada 1787)
  • Infanta Carlosa José Antonio Hiszpańskiego (28 października – 9 listopada 1788).

Kiedy urodził się Karol Józef, Gabriel z żoną rezydowali w Casita del Infante w Eskurialu. Tam Gabriel zaraził się ospą i zaraził swoją żonę, która zmarła 2 listopada w wieku 19 lat oraz syna, który zmarł tydzień po matce. Gabriel zmarł w wieku 36 lat. Cała trójka została pochowana w Eskurialu. Śmierć Gabriela przysporzyła jego ojcu wiele smutku, który zmarł miesiąc później w pałacu królewskim w Madycie 14 grudnia w wieku 72 lat. Najstarszy syn Gabriela i Marii Anny zamieszkał na dworze babki – królowej Marii I w pałacu królewskim w Queluz.

Bibliografia

edytuj