Gaoligong Shan (chiń. upr. 高黎贡山; chiń. trad. 高黎貢山; pinyin Gāolígòng Shān) – pasmo górskie w południowo-zachodnich Chinach, w Hengduan Shan. Rozciąga się ono południkowo przy granicy z Mjanmą na długości ok. 320 km i wznosi się na ok. 4000 m. Jest to jedno z najważniejszych światowych centrów bioróżnorodności.

Nazwa Gaoligong Shan w sensie szerokim odnosi się do położonych najbardziej na zachód pasm gór Hengduan Shan, leżących między Saluin (Nu Jiang) a Irawadi; w sensie ścisłym jest to nazwa najwyższego wierzchołka tych gór (25.133°N, 98.716°E). Góry Hengduan, w tym Gaoling zostały utworzone przez kilka kolejnych kolizji płyt tektonicznych, które powodowały wypiętrzenia gór: wpierw wczesnych zderzeń płyty pacyficznej i eurazjatyckiej, następnie płyty indyjskiej i euroazjatyckiej, wreszcie pośredniego nacisku ze strony napierającej na północ płyty australijskiej. W efekcie obszar ten jest bardzo aktywny sejsmicznie, w którym zdarzają się trzęsienia ziemi o magnitudzie 8. Teren jest ukształtowany przez postępujące wypiętrzanie górotworu a erozję wielkich rzek, które płyną dolinami utworzonymi przez uskoki tektoniczne - są to Saluin, Mekong (Lancang Jiang), Jingsha Jiang (górny bieg Jangcy) i Rzeka Czerwona dalej na południe; Irawadi także płynie doliną utworzoną przez uskok, położony dalej na zachód[1].


Przypisy edytuj

  1. George Chaplin. Physical Geography of the Gaoligong Shan Area of Southwest China in Relation to Biodiversity. „Proceedings of the California Academy of Sciences”. 56 (28), s. 527–556, 2005-12-30. (ang.).