Garrotxa, także La Garrochacomarca (powiat) w północnej Hiszpanii w regionie Katalonia w prowincji Girona. Ma powierzchnię 735,4 km² i liczy 59 286 mieszkańców. Siedzibą comarki jest miasto Olot.

Garrotxa
Ilustracja
Położenie Garrotxa na mapie Katalonii
Państwo

 Hiszpania

Wspólnota autonomiczna

 Katalonia

Prowincja

Girona

Comarca

Garrotxa

Zarządzający

Santi Reixach Garriga

Powierzchnia

735,4 km²

Populacja 
• liczba ludności
• gęstość


59 286
70,42 os./km²

Położenie na mapie Katalonii
Mapa konturowa Katalonii, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Garrotxa”
Położenie na mapie Hiszpanii
Mapa konturowa Hiszpanii, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Garrotxa”
Ziemia42°10′17″N 2°33′17″E/42,171389 2,554722
Strona internetowa

W zachodniej części comarki, wokół miejscowości Olot i Santa Pau, znajduje się ok. 40 dobrze zachowanych stożków wulkanicznych, z których najbardziej znane, to Volcán de Santa Margarita i Croscat. Obszar ten obejmuje Parc Natural de la Zona Volcànica de la Garrotxa o pow. 153,09 km²[1]. Wulkany zbudowane są z lapilli, pumeksu, scorii, popiołów wulkanicznych, pyłów z bombami wulkanicznymi, natomiast w dolinach rzek znajdują się potoki wulkaniczne zbudowane z bazaltu.

Działalność wulkaniczna rozpoczęła się ok. 700 000 lat temu w plejstocenie[1], a ostatnia erupcja wulkanu miała miejsce 11 500 lat temu, czyli już na początku holocenu[2][3].

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b Dades generals. [w:] Parc Natural de la Zona Volcànica de la Garrotxa [on-line]. Parcs de Catalunya, 2017-11-24. [dostęp 2018-04-20]. (kat. • ang. • hiszp.).
  2. EFE: Descubren que volcanes Croscat y Santa Margarida los formó la misma erupción. ABC, 2011-01-27. [dostęp 2018-04-20]. (hiszp.).
  3. J. Martí, L. Planagumà, A. Geyer, E. Canal i inni. Complex interaction between Strombolian and phreatomagmatic eruptions in the Quaternary monogenetic volcanism of the Catalan Volcanic Zone (NE of Spain). „Journal of Volcanology and Geothermal Research”. 201 (1-4), s. 178-193, 2011. DOI: 10.1016/j.jvolgeores.2010.12.009. (ang.). 

Linki zewnętrzne

edytuj