Giorgio Salvini
Giorgio Salvini (ur. 24 kwietnia 1920[1] w Mediolanie, zm. 8 kwietnia 2015 w Rzymie[2]) – włoski fizyk i nauczyciel akademicki, profesor, specjalista w zakresie fizyki cząstek elementarnych, w latach 1995–1996 minister szkolnictwa wyższego, nauki i technologii.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
24 kwietnia 1920 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
8 kwietnia 2015 |
| Zawód, zajęcie |
fizyk, nauczyciel akademicki |
Życiorys edytuj
W 1942 ukończył fizykę w rodzinnej miejscowości, po czym został wcielony do wojska. Od 1944 zajmował się działalnością naukową, badając zagadnienia z zakresu fizyki jądrowej i fizyki cząstek elementarnych. W 1949 rozpoczął badania na Uniwersytecie Princeton[3]. Po powrocie do kraju obejmował stanowiska profesorskie na uniwersytetach w Cagliari (1951), Pizie (1952) i Rzymie (1955)[4].
W 1953 kierował zespołem, który w laboratoriach we Frascati skonstruował włoski akcelerator cząstek[2][3]. Pełnił funkcję dyrektora laboratoriów w tej miejscowości[4]. Od 1966 do 1970 był prezesem Narodowego Instytutu Fizyki Jądrowej (INFN). Współpracował również z zespołem Carla Rubbii. W latach 1990–1994 zajmował stanowisko prezesa włoskiej akademii naukowej Accademia Nazionale dei Lincei[3].
Od stycznia 1995 do maja 1996 sprawował urząd ministra szkolnictwa wyższego, nauki i technologii w rządzie Lamberta Diniego[4].
Przypisy edytuj
- ↑ Giorgio Salvini. camera.it. [dostęp 2017-07-19]. (wł.).
- ↑ a b Stefano Rizzato: È morto Giorgio Salvini, fisico ed ex ministro. lastampa.it, 8 kwietnia 2015. [dostęp 2017-07-19]. (wł.).
- ↑ a b c Carlo Bernardini: Giorgio Salvini. scienzainrete.it. [dostęp 2017-07-19]. (wł.).
- ↑ a b c Salvini, Giorgio. treccani.it. [dostęp 2017-07-19]. (wł.).