Gjergj Komnino (ur. 15 lutego 1919 w Mbrezhanie, zm. 1996 w Rzymie) – albański pisarz i folklorysta.

Gjergj Komnino
Data i miejsce urodzenia

15 lutego 1919
Mbrezhan

Data i miejsce śmierci

1999
Rzym

Narodowość

albańska

Język

albański

Dziedzina sztuki

literatura

Życiorys

edytuj

Ukończył szkołę podstawową w Përmecie, następnie kontynuował naukę na poziomie średnim w Gjirokastrze i w Elbasanie[1].

W 1941 roku rozpoczął studia z zakresu literatury na Uniwersytecie Florenckim, jednak porzucił je na początku 1943 roku, następnie działał w albańskim ruchu oporu w regionie Gjirokastry; był tłumaczem w Sztabie Generalnym Envera Hodży oraz drukował broszury wzywające do zaangażowania w działalność partyzancką[1], a w listopadzie 1944 wziął udział w wyzwoleniu Tirany[2]. Po II wojnie światowej dokończył studia w Zagrzebiu oraz podjął się pracy w Instytucie Folkloru, zajmując się badaniami poświęconymi Naimowi Frashëriemu oraz Jeronimowi De Radzie[1][2]. Był także nauczycielem w szkołach średnich w Tiranie i w Durrës[1][2].

W 1956 roku napisał po francusku list do Organizacji Narodów Zjednoczonych, w którym potępił brutalność reżimu Envera Hodży; list ten dotarł do funkcjonariuszy Sigurimi[1]. Komnino został aresztowany i skazany na śmierć; wyrok zamieniono na wyrok 25 lat pozbawienia wolności, jednak w 1972 roku został zwolniony z więzienia z powodów zdrowotnych, następnie żył jako bezdomny[1][2]. Jego córka oraz ciężarna wówczas żona także zostały aresztowane przez władze, tą zwolniono z więzienia po kilku miesiącach z powodu ciąży[1][2].

W 1991 roku został zrehabilitowany, uczestniczył w protestach więźniów politycznych oraz w burzeniu pomnika Envera Hodży; w tym samym roku wyemigrował do Włoch[1], zamieszkując w Rzymie[2]. Opublikował tam część swoich utworów, a w 1993 roku zdobył II miejsce w jednym z konkursów literackich[1][2]. Zmarł w 1996 roku; na jego pogrzebie zjawiła się jego najbliższa rodzina[1][2].

Wybrana twórczość

edytuj
  • Edlirës[2]
  • Emirës[2]
  • Heronjtë: Profetë[2]
  • Ndëshkimi i tradhëtisë[2]
  • Rruga e kthimit[2]
  • Terrori është një fatkeqësi humane[2]
  • Vajet e kasolleve[2]
  • Valo flamur (1929)[1]
  • Naimi – poeti njeri (1943)[2]
  • Paramithi, Paramithi (1945)[2]
  • I fundmi Skanderbe (199X)[2]

Życie prywatne

edytuj

Jego ojciec zajmował się handlem[1].

Był żonaty z Veroniką Dafą, miał dwoje dzieci: córkę Eminję i syna Lirima[1].

Przypisy

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj