Grażyna Kociniak
Grażyna Anna Pliszczyńska-Kociniak[1] (ur. 2 stycznia 1938 w Lublinie, zm. 11 lutego 2016 w Warszawie[2][3]) – polska montażystka filmowa, członkini Polskiej Akademii Filmowej[3].
| Prawdziwe imię i nazwisko |
Grażyna Pliszczyńska |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci |
11 lutego 2016 |
| Zawód | |
| Współmałżonek | |
| Lata aktywności |
1965–1990 |
Życiorys
edytuj_02.jpg)
_01.JPG)
Jako montażystka związana była z Wytwórnią Filmów Dokumentalnych w Warszawie. Pracowała również przy takich produkcjach jak serial telewizyjny Wojna domowa w reż. Jerzego Gruzy, a także filmach Przekładaniec w reż. Andrzeja Wajdy, Bulgot w reż. Marka Piwowskiego oraz Superwizja w reż. Roberta Glińskiego. Należała do Stowarzyszenia Filmowców Polskich[4]. Przez ponad 50 lat była żoną aktora Mariana Kociniaka[5]. Zmarła 11 lutego 2016 w Warszawie, a 18 lutego tego samego roku została pochowana na cmentarzu ewangelicko-reformowanym przy ulicy Żytniej w Warszawie[3][4] (kwatera 12-4-1a)[6].
Życie prywatne
edytujCórka Mariana i Zofii[2]. Pierwszym mężem montażystki filmowej był Andrzej Gronau[7], a drugim Marian Kociniak[5].
Wybrana filmografia
edytuj- 1965 – Portret dyrygenta
- 1967 – Po wyroku (etiuda szkolna)
- 1968 – Przekładaniec
- 1971 - Przygody Psa Cywila
- 1971 – Tadeusz Baird
- 1971 – Osadnicy
- 1972 – Sentymentalny Pan
- 1972 – Ktoś od nich
- 1973 – Ze wsi
- 1973 – Za horyzontem
- 1973 – Tylko dla dorosłych
- 1973 – Pradziadek sól
- 1973 – Każdy dzień
- 1974 – Współpraca
- 1974 – Wizyta Przyjaźni
- 1974 – Sąsiedzi i przyjaciele
- 1974 – Lubin 74
- 1974 – Limanowa 74
- 1974 – Kwiecień w Portugalii
- 1976 – You still have a chance
- 1976 – Wygrać przegrać
- 1976 – Teatr Wyobraźni
- 1976 – Stolarz
- 1976 – Plener przemysłowy
- 1976 – Grunwald
- 1977 – Wizyta we Włoszech i Watykanie
- 1977 – Na XXXII Sesji ONZ
- 1978 – Poland-USA
- 1978 – Dzieciom pamięć świata
- 1979 – Ojciec Święty Jan Paweł II w Polsce
- 1980 – Tajemnice Teatru Lalek
- 1980 – Spotkania przyjaciół
- 1980 – Przygoda reportera
- 1980 – Alicja w krainie atomu
- 1982 – Magister Półchłopek
- 1982 – Choinka strachu
- 1982 – Bulgot
- 1983 – Toccata
- 1983 – Milczenie
- 1984 – Usłyszeć siebie
- 1985 – Tanie pieniądze
- 1986 – Druga strona słońca
- 1986 – Absolwent
- 1987 – Sławna jak Sarajewo
- 1988 – Zmowa
- 1989 – Okrągły Stół. Polska ewolucja 1989 roku
- 1990 – Superwizja
Źródło: Filmpolski.pl[3].
Przypisy
edytuj- ↑ Grażyna Pliszczyńska-Kociniak, Warszawa, 17.02.2016 – pozostałe [online], nekrologi.wyborcza.pl [dostęp 2017-11-18] (pol.).
- ↑ a b Grażyna Pliszczyńska-Kociniak. rejestry-notarialne.pl.
- ↑ a b c d Grażyna Kociniak w bazie filmpolski.pl
- ↑ a b Grażyna Kociniak nie żyje. sfp.pl. [dostęp 2016-03-26]. (pol.).
- ↑ a b Marian Kociniak szczerze o śmierci żony: Teraz czekam już tylko na śmierć. se.pl. [dostęp 2016-03-26]. (pol.).
- ↑ śp. Grażyna Anna Pliszczyńska-Kociniak
- ↑ Groby polskich filmowców cz. 2. Młody reżyser zmarł tragicznie. Niezapomniani Wideo [online], www.se.pl [dostęp 2022-07-25].
Bibliografia
edytuj- Grażyna Kociniak w bazie IMDb (ang.)
- Grażyna Kociniak w bazie Filmweb
- Grażyna Kociniak w bazie filmpolski.pl