Groń (Koskowa Góra)
Groń – szczyt w paśmie Koskowej Góry w Beskidzie Makowskim[1]. Na mapie Compass ma wysokość 773 m, mapie Geoportalu 766 m i nazwę Kotoń Zachodni. Znajduje się w głównym grzbiecie pasma Kotonia, pomiędzy Jaworzyńskim Wierchem (na mapie Geoportalu zwanym Gorylką, 782 m) i Kotoniem (857 m). Spod Gronia na południową stronę spływa Potok Proszkowców, na północną dwa potoki uchodzące do Trzebuńki[2][3].
 Widok z Jaworzyńskiego Wierchu | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
766 m n.p.m. |
Położenie na mapie Polski  | |
 49°46′19,1″N 19°52′45,4″E/49,771972 19,879278
| |
Obecnie Groń jest zalesiony, dawniej jednak istniały na jego wschodnim grzbiecie, obecnie już zarastające lasem polany Wisielak i Pabówka. Z szlaku turystycznego wiodącego bezleśnym wschodnim grzbietem Gronia (w górnej części osiedla Jaworzyny) otwiera się szeroka panorama widokowa obejmująca Beskid Wyspowy, Gorce, Beskid Orawsko-Podhalański i Tatry. Na południowych stokach Gronia i Kotonia (po wschodniej stronie Potoku Proszkowców) znajduje się wysoko położona miejscowość Zawadka, z której rozciągają się dość rozległe panoramy widokowe na południową stronę. W czasie II wojny światowej Groń i Kotoń były miejscem walk partyzantów z Niemcami. Upamiętnia to odsłonięty w 2004 r. nowy pomnik w Zawadce. W lesie przy szlaku turystycznym wiodącym przez Groń znajduje się krzyż z tabliczką[4]. Napis na tablicy głosi: W tym miejscu w walce stoczonej 29 XI 1944 r z niemieckimi jednostkami okupanta poległ w bohaterskim boju kpt AK Jan Korzeniowski „Waga”, d-ca III oddz. W zgrup. Partyzanckim „Żelbet” 6 dywizji piechoty Armii Krajowej. Kawaler Krzyża Virtuti Militari.
Szlaki turystyczne edytuj
Na szczycie znajduje się węzeł następujących pieszych szlaków turystycznych:
Maków Podhalański – Stańkowa – Koskowa Góra – Parszywka – Przełęcz Dział – Groń – Pcim
Stróża – Groń – Tokarnia Więcierza – Skomielna Czarna
Zębalowa – Tokarnia – Groń – Zawadka – Dłużyca
Przypisy edytuj
- ↑ Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 1998. ISBN 83-01-12479-2.
- ↑ Geoportal. Mapa topograficzna i satelitarna. [dostęp 2012-01-10].
- ↑ Beskid Wyspowy 1:50 000. Mapa turystyczna. Kraków: Wyd. Compass, 2006. ISBN 83-89165-86-4.
- ↑ Dariusz Dyląg, Piotr Sadowski: Beskid Myślenicki. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2005. ISBN 83-89188-41-4.
