Guy Smith (kierowca)

Guy Smith (ur. 12 września 1974 roku w Beverley) – brytyjski kierowca wyścigowy.

Guy Smith
Ilustracja
Guy Smith w 2009 roku podczas sesji autograficznej na torze Circuit de Spa-Francorchamps
Państwo

 Wielka Brytania

Data i miejsce urodzenia

12 września 1974
Beverley

Sukcesy

1993: Brytyjska Formuła Ford (wicemistrz)
1995: Brytyjska Formuła Renault (mistrz)
2003: 24h Le Mans (zwycięzca w klasie LMP 900)
2004: 24h Le Mans (drugie miejsce w klasie LMP1)
2011: American Le Mans Series (mistrz w klasie LMP1)
2012: American Le Mans Series (wicemistrz w klasie LMP1)
2014: Blancpain Endurance Series (wicemistrz w klasie Pro Cup)

Strona internetowa

Kariera

edytuj

Początki

edytuj

Smith rozpoczął karierę w wyścigach samochodowych w 1992 roku od startów w Formule Vauxhall Junior, gdzie pięciokrotnie zwyciężał, jednak nie był zaliczany do klasyfikacji. Rok później zdobył już tytuł wicemistrzowski w Brytyjskiej Formule Ford, gdzie dwukrotnie wygrywał, a w Festiwalu Formuły Ford był czwarty. W 1994 roku stanął na najniższym stopniu podium Formuły Vauxhall Lotus oraz był szósty w Formule Opel Lotus.

Formuła Renault 2.0

edytuj

W 1995 roku Brytyjczyk zadebiutował w Brytyjskiej Formule Renault, gdzie dziewięciokrotnie zwyciężał. Uzbierane 220 punktów pozwoliło mu pokonać wszystkich rywali i zdobyć tytuł mistrza serii. W tym samym roku w Europejskim Pucharze Formuły Renault wygrywał trzykrotnie. 80 punktów dało mu czwarte miejsce.

Formuła 1

edytuj

W sezonie 1995 Smith został zatrudniony przez ekipę Williams w roli kierowcy wyścigowego w Formule 1.

Formuła 3

edytuj

Na sezon 1996 Brytyjczyk stawał pięciokrotnie na podium, a raz na jego najwyższym stopniu w zmaganiach Brytyjskiej Formuły 3. 132 punkty dały mu szóstą pozycję w klasyfikacji końcowej. Rok później uplasował się na dziewiątym miejscu.

Indy Lights

edytuj

W latach 1998-1999 Brytyjczyk brał udział w wyścigach amerykańskiej serii Indy Lights. W pierwszym sezonie startów w ciągu czternastu wyścigów wygrywał dwukrotnie i trzy razy stawał na podium. Uzbierane 110 punktów dało mu najniższy stopień podium klasyfikacji generalnej. Rok później 71 punktów dało mu dziewiąte miejsce.

Wyścigi wytrzymałościowe

edytuj

Od sezonu 2000 Smith startuje w wyścigach serii endurance. W 2000 roku w klasie Prototype American Le Mans Series był piętnasty, a w Grand American Rolex Series - 37. Rok później najlepiej zaprezentował się w European Le Mans Series, gdzie w klasie LMP900 uzbierał 61 punktów i został sklasyfikowany na dziewiątej pozycji. Zaś w American Le Mans Series zajął 19 miejsce. W sezonie 2002 Brytyjczyk poświęcił się głównie startom Grand American Rolex Series, gdzie był trzydziesty. 2004 rok oznaczał u Brytyjczyka 23 pozycję w American Le Mans Series oraz 38 w FIA GT Championship. Ale przede wszystkim wówczas po raz pierwszy wygrał 24-godzinny wyścig Le Mans w klasie LMP 900. Rok później w tymże wyścigu wystartował w samochodzie LMP1 i zajął drugie miejsce. W tym samym roku był również dziesiąty w American Le Mans Series. W sezonie 2005 Smith spisał się najlepiej w Amerykańskiej edycji Serii Le Mans w klasie LMP1. Uzbierane 38 punktów dało mu siódme miejsce w końcowej klasyfikacji generalnej. Rok później w tej samej serii był szósty. W 2007 roku Brytyjczyk zaliczył już pełny, dwunastowyścigowy sezon American Le Mans Series i raz stanął na podium. Z dorobkiem 124 punktów uplasował się na czwartej pozycji w klasyfikacji generalnej. W kolejnych dwóch latach startów uplasował się w tej serii odpowiednio na szóstej i czwartej lokacie, a w 2010 roku - na szóstym miejscu. W sezonie 2010 Brytyjczyk wystartował także w sezonie Le Mans Series, gdzie 23 punkty dały mu dwunaste miejsce.

Sezon 2011 Smith poświęcił głównie na startach w klasie LMP1 American Le Mans Series. W ciągu dziewięciu wyścigów, w których wystartował, raz zwyciężał i ośmiokrotnie stawał na podium. Uzbierane 186 punktów pozwoliło mu pokonać wszystkich rywali i zdobyć tytuł mistrzowski. Rok później zwyciężał już dwukrotnie i aż dziesięciokrotnie stawał na podium. Tym razem jednak o dziewięć punktów przegrał mistrzowski tytuł. W 2013 roku było już znacznie gorzej. Dorobek 48 punktów uplasował go na szóstym miejscu w końcowej klasyfikacji generalnej.

Champ Car

edytuj

W 2004 roku Guy wystartował w siedmiu wyścigach serii Champ Car. Z dorobkiem 53 punktów uplasował się na osiemnastej pozycji w klasyfikacji generalnej.

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj