Gwidon z Avesnes
Gwidon z Avesnes (zm. 29 maja 1317) – biskup Utrechtu od 1301, pochodzący z dynastii z Avesnes.
 Gwidon, rzeźba z jego nagrobka z katedry w Utrechcie | |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Miejsce pochówku | |
| Biskup Utrechtu | |
| Okres sprawowania |
1301-1317 |
| Wyznanie | |
| Sakra biskupia |
1303 |
Życiorys edytuj
Gwidon był synem Jana I z Avesnes i Adelajdy, córki hrabiego Holandii i Zelandii Florisa IV. Jego brat Jan II z Avesnes został hrabią Hainaut oraz hrabią Holandii i Zelandii.
W 1301 Gwidon został wybrany przez część kanoników z Utrechtu tamtejszym biskupem, podczas gdy inna część kanoników uciekła do Deventer i wybrała na biskupa Adolfa z Waldeck. Jeszcze w tym samym roku Adolf został mianowany przez papieża biskupem Liège, co pozostawiło Utrecht w rękach Gwidona. W 1302 uzyskał on papieską akceptację, a w 1303 otrzymał sakrę biskupią[1].
Jako biskup wspierał politykę swego brata Jana II, a następnie bratanka Wilhelma Dobrego[1][2]. Podczas wojny przeciwko hrabiemu Flandrii został w 1303[2] lub 1304[1] wzięty do niewoli[1][2]. Podczas jego nieobecności władzę w mieście Utrecht przejęły tutejsze gildie. Gdy Gwidon powrócił z niewoli pod koniec 1305, musiał uznać ich pozycję[1]
W 1310 wydał statuty, które miały utrzymać dyscyplinę wśród duchowieństwa w diecezji[2][1]. W 1311 wziął udział w soborze w Vienne, gdzie miał podobno odmówić przyjęcia godności kardynalskiej[2].
Został pochowany w katedrze św. Marcina w Utrechcie[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g W. Jappe Alberts: Guido (Gui, Guy, Gwijde) von Avesnes. W: Neue Deutsche Biographie. T. 7. Berlin: Duncker & Humblot, 1966, s. 297–298. (niem.).
- ↑ a b c d e Pieter Lodewijk Muller: Guy. W: Allgemeine Deutsche Biographie. T. 10. Leipzig: Verlag von Dunckler & Humblot, 1879, s. 238–239. (niem.).