HMS C34 – brytyjski okręt podwodny typu C. Zbudowany w latach 1909–1910 w HM Dockyard Chatham w Chatham. Okręt został wodowany 8 czerwca 1910 roku i rozpoczął służbę w Royal Navy 17 września 1910 roku. Pierwszym dowódcą był G. Bower.

HMS C34
ilustracja
Historia
Stocznia

HM Dockyard Chatham, Chatham

Położenie stępki

29 marca 1909

Wodowanie

8 czerwca 1910

 Royal Navy
Wejście do służby

17 września 1910

Wycofanie ze służby

24 lipca 1917

Los okrętu

zatopiony przez SM U-52

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

295 ton (wynurzony),
320 ton (zanurzony)

Długość

43,64 metra

Zanurzenie

4,11 metra

Napęd
jeden spalinowy silnik benzynowy 450 KM, jeden silnik elektryczny 150 KM
Prędkość

13 węzłów na powierzchni
8 węzłów zanurzony

Zasięg

3700 km przy 7 węzłach

Uzbrojenie
dwie wyrzutnie torpedowe 450 mm
Załoga

16

W momencie wybuchu I wojny światowej C34 stacjonował w Dover przydzielony do Czwartej Flotylli Okrętów Podwodnych (4th Submarine Flotilla) pod dowództwem Lt. J. F. Hutchingsa[1].

W 1915 roku został przeniesiony do Harwich i operował u wybrzeży Belgii. HMS C34 brał udział działaniach wojennych na Morzu Północnym. 24 lipca 1917 roku w czasie patrolu w okolicy wyspy Fair w archipelagu Szetlandów, został storpedowany przez niemiecki okręt podwodny SM U-52. Zginęła prawie cała załoga łącznie z dowódcą Lt. I. S. Jeffersonem, ocalał tylko jeden marynarz, który został wyłowiony przez załogę okrętu U-52.

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj