Halina Piasecka
Halina Piasecka z domu Kopeć (ur. 1914, zm. 14 sierpnia 1944 w Warszawie) – podporucznik Armii Krajowej[1], uczestniczka powstania warszawskiego.
 podporucznik
| |
| Data i miejsce urodzenia |
1914 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
14 sierpnia 1944 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 
| |
_1.JPG)
Życiorys edytuj
Córka Tadeusza Kopcia i Wandy z domu Patzer. W 1932 zdała egzamin maturalny w gimnazjum żeńskim im. Cecylii Plater-Zyberkówny, następnie uczęszczała do Institut Français w Warszawie. Od 1933 r. studiowała w Wyższej Szkole Dziennikarskiej. Studia przerwała na roku w 1935 kiedy to wyjechała na roczny kurs języka angielskiego w Wielkiej Brytanii. Studia dziennikarskie ukończyła w 1936 r. i rozpoczęła pracę w dzienniku "Kurier Warszawski" oraz tygodniku "Kwadrat"[2].
W czasie okupacji niemieckiej działała w harcerstwie. Od 1940 roku należała do Konfederacji Narodu, w której pełniła funkcję łączniczki, kolporterki i maszynistki. Została przydzielona do służby w VIII Uderzeniowym Batalionie Kadrowym, w nocy z 26 na 27 lipca 1942 r. brała udział w uwolnieniu żołnierzy KN z więzienia przy ul. Daniłowiczowskiej. W późniejszym czasie została kierowniczką działu opieki dla rodzin osób aresztowanych. Podczas powstania była łączniczką ppłk. Jana Mazurkiewicza (ps. „Radosław”)[3].
Zginęła 14 dnia powstania na Starym Mieście przenosząc rozkazy do odciętego oddziału Zgrupowania. Została pochowana w grobie zbiorowym. Po zakończeniu działań wojennych jej ciało zostało ekshumowane i pochowane na cmentarzu na Powązkach w Warszawie (kw. 216-VI-33/34)[4].
Życie prywatne edytuj
Była żoną Bolesława Piaseckiego (ps. „Sablewski”), z którym miała dwoje dzieci – Bohdana (ur. 1941) i Jarosława (ur. 1943).
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Srebrny Virtuti Militari nr 13014 (pośmiertnie, rozkazem dowódcy AK z 2 października 1944, potwierdzone przez Kapitułę Londyńską w 1965 r.)
- Krzyż Walecznych – dwukrotnie (w tym raz pośmiertnie)
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Łukomski G., Polak B., Suchcitz A., Kawalerowie Virtuti Militari 1792 - 1945, Koszalin 1997, s. 481.
- ↑ Zawacka 2007 ↓, s. 54.
- ↑ Zawacka 2007 ↓, s. 55.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: PIASECCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-05-15].
Bibliografia edytuj
- Elżbieta Zawacka (red.), Słownik biograficzny kobiet odznaczonych Orderem Wojennym Virtuti Militari, Toruń: Fundacja „Archiwum i Muzeum Pomorskie Armii Krajowej oraz Wojskowej Służby Polek”, 2007, s. 54-56, ISBN 83-88693-20-4, OCLC 749775073, Tom III.