Handel wewnątrzgałęziowy

Definicja

edytuj

Obecnie w międzynarodowej wymianie handlowej – szczególnie między krajami uprzemysłowionymi – coraz większe znaczenie odgrywa tzw. handel wewnątrzgałęziowy (ang. intra-industry trade lub two-way trade; niem. Intraindustrieller Handel). Powstanie i rosnące znaczenie tego strumienia handlu związane jest głównie z postępem technologicznym oraz przekształceniami strukturalnymi w sferze produkcji i konsumpcji[1].

Jak wskazuje definicja, handel wewnątrzgałęziowy ma miejsce wtedy, gdy kraj jednocześnie eksportuje i importuje produkty wytworzone w tej samej gałęzi, tzn. dobra będące bliskimi substytutami w produkcji lub konsumpcji (lub obu tych sferach łącznie)[2].

Przyczyny

edytuj

Za główne przyczyny rozwoju handlu wewnątrzgałęziowego uważa się[3]:

Korzyści z udziału w handlu wewnątrzgałęziowym

edytuj

Do głównych korzyści z udziału w handlu wewnątrzgałęziowym zalicza się[4]:

  • wzrost dostępności dóbr dla konsumentów (większy asortyment produktów oferowanych na rynkach krajowych i międzynarodowych pozwala na zwiększenie możliwości wyboru i zaspokojenie zróżnicowanych oczekiwań),
  • obniżka kosztów produkcji i cen (handel wewnątrzgałęziowy umożliwia wydłużenie serii produkcji, obniżenie cen towarów na rynkach krajowych i zagranicznych przez producentów wykorzystujących statyczne i dynamiczne korzyści skali),
  • zwiększenie rozmiarów rynku (wzrost różnorodności produktów prowadzi do powstawania mikrorynków nowych modeli i powiększa rynki zbytu we wszystkich handlujących krajach, co zwiększa potencjał handlu międzynarodowego i ułatwia dostęp do rynków zagranicznych),
  • zmniejszenie wpływu handlu międzynarodowego na podział dochodów pomiędzy podstawowe czynniki produkcji (korzyści z handlu wewnątrzgałęziowego mogą być uzyskiwane przez wszystkie czynniki produkcji, zarówno te mniej obfite, jak i te które w tradycyjnym modelu Heckschera-Ohlina tracą na handlu).

Handel wewnątrzgałęziowy prowadzi do połączenia korzyści skali z dywersyfikacją produktu, a korzyści skali – ze względu na specjalizację zrodzona ze zróżnicowania produktów – odnoszą się bardziej do długości partii produkcyjnych niż wielkości zakładu. W efekcie, pojawia się sytuacja nie dająca się opisać w ramach klasycznej teorii handlu, która łączyła korzyści skali ze standaryzacją dóbr i rozwojem produkcji masowej.

Miary handlu wewnątrzgałęziowego

edytuj

Pomiar udziału handlu wewnątrzgałęziowego w obrotach handlowych nie jest bezproblemowy. Wartość pomiaru zależy bowiem m.in. od przyjętego poziomu agregacji danych, sposobu przyporządkowania produktów poszczególnym kategoriom handlowym oraz od obecności nierównowagi handlowej, która może dodatkowo obciążyć pomiar[5].

Pomimo tego, iż literatura przedmiotu prezentuje wiele różnych miar udziału handlu wewnątrzgałęziowego[6], największa popularnością cieszy się indeks Grubela-Lloyda (G-L). Badacze ci definiują wielkość handlu wewnątrzgałęziowego z krajem  -tym dla  -tej gałęzi jako wartość eksportu, która pokrywa się z importem w jej obrębie[7]:

 

gdzie   oraz   to odpowiednio wartości eksportu i importu dla  -tej gałęzi w handlu z krajem  -tym. Stąd, wielkość handlu wewnątrzgałęziowego jest równa całkowitej wielkości handlu w obrębie gałęzi   pomniejszonej o eksport bądź import netto   Jest to wielkość wyrażona w kategoriach absolutnych.

Natomiast do pomiaru intensywności zjawiska wykorzystywany jest indeks   wyrażający stosunek wielkości wymiany wewnątrzgałęziowej (z powyższego wzoru) do całości handlu mającego miejsce w obrębie  -tej gałęzi z krajem  -tym:

 

Powyższy indeks   jest miarą względną przyjmująca wartości z przedziału [0,1]. Jeżeli   to przyjmuje się, że cały handel ma charakter wewnątrzgałęziowy, tzn.   Gdy natomiast   to eksport i import nie nakładają się wzajemnie w obrębie  -tej gałęzi, co oznacza, że handel wewnątrzgałęziowy w ogóle nie występuje, tzn. albo   albo  

Przypisy

edytuj
  1. E. Molendowski, Liberalizacja wymiany handlowej krajów Europy Środkowo-Wschodniej w okresie transformacji. Ze szczególnym uwzględnieniem doświadczeń krajów CEFTA, Wydawnictwo Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie, Kraków 2007, s. 42.
  2. E. Czarny, Teoria i praktyka handlu wewnątrzgałęziowego, SGH, Warszawa 2002, s. 23–41.
  3. J. Misala, E.M. Pluciński, Handel wewnątrzgałęziowy między Polską a Unią Europejską. Teoria i praktyka, SGH, Warszawa 2000, s. 86–87.
  4. A. Zielińska-Głębocka, Wprowadzenie do teorii ekonomii międzynarodowej. Teoria handlu i polityki handlowej, Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, Gdańsk 1997, s. 102–104.
  5. E. Molendowski, Liberalizacja wymiany handlowej..., op. cit., s. 46.
  6. Szerzej na ten temat zob. D. Greenaway, Ch. Milner, The Economics of Intra-industry Trade, Basi land Blackwell, Oxford 1986; Intra-industry Trade. Empirical and Methodological Aspects, red. P.K.M. Tharakan, North-Holland, Amsterdam 1983.
  7. H.G. Grubel, P.J. Lloyd, Intra-industry Trade: The Theory and the Measurement of International Trade in Differentiated Products, Macmillan, London 1975, s. 35.