Harczy Grunt
Harczy Grunt[1], Harczygrunt[2], Harczygrund[3] – dolina w Pieninach Czorsztyńskich pomiędzy stokami Majerza i Uli (Łysej Góry)[3]. Jest lesista, porośnięta najbujniejszymi w Pieninach lasami jodłowo-świerkowymi. Na południowych stokach Majerza znajdują się lasy Poręba i Barcie, a ponad nimi wypasana hala Majerz. Północne stoki Uli porasta las Ubocze. Na zboczach doliny znajdują się też polany: Barbarzyna i Pod Jargiem. Dnem doliny do Zbiornika Czorsztyńskiego spływa bezimienny potok[4].
Dawniej u wylotu doliny w niewielkiej kotlinie znajdował się niewielki, należący do Czorsztyna przysiółek Harczygrunt. Po napełnianiu Zbiornika Czorsztyńskiego wodą przysiółek ten wraz z częścią doliny został zalany. Obecnie jest to zatoka Harczygrunt[3]. Na jej cyplu przy brzegu znajduje się skała Wapiennik (565 m n.p.m.). Cała dolina Harczygrunt wraz z zatoką znajdują się na chronionym obszarze Pienińskiego Parku Narodowego[4]. Nie prowadzi tędy żaden szlak turystyczny, a w zatoce obowiązuje zakaz wędkowania. Ciekawa flora. Z rzadkich w Polsce roślin stwierdzono występowanie takich roślin, jak storzan bezlistny i ostrożeń głowacz[5]. W latach 1987–1988 znaleziono tu bardzo rzadki, w Polsce zagrożony wyginięciem gatunek porostu – trzonecznicę żółtawą Chaenotheca chrysocephala i trzonecznicę rdzawą Chaenotheca ferruginea[6], a w 2012 zagrożony wyginięciem gatunek grzyba koronica ozdobna Sarcosphaeria coronaria[7].
W górskich narzeczach niemieckich słowem Grund określano dolinę, szczególnie boczną[3].
Przypisy edytuj
- ↑ Geoportal. Mapa topograficzna i satelitarna [online] [dostęp 2021-10-25].
- ↑ Projekt planu ochronnego Pienińskiego Parku Narodowego [online], 2010 [dostęp 2021-11-08].
- ↑ a b c d Józef Nyka, Pieniny, wyd. IX, Latchorzew: Wyd. Trawers, 2006, ISBN 83-915859-4-8.
- ↑ a b Pieniny polskie i słowackie. Mapa turystyczna 1:25 000, Piwniczna: Agencja Wydawnicza „WiT” s.c., 2008.
- ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirek, Czerwona księga Karpat Polskich, Warszawa: Instytut Botaniki PAN, 2008, ISBN 978-83-89648-71-6.
- ↑ Józef Kiszka, Zbigniew Szeląg, Porosty (Lichenes) polan Pienińskiego Parku Narodowego – zagrożenie i ochrona, „Pieniny – Przyroda i Człowiek”, 2, Kraków 1992, s. 55–63.
- ↑ Anna Kujawa, Małgorzata Ruszkiewicz-Michalska, Izabela L. Kałucka (red.), Grzyby chronione Polski. Rozmieszczenie, zagrożenia, rekomendacje ochronne, Poznań: Instytut Środowiska Rolniczego i Leśnego Polskiej Akademii Nauk, 2020, ISBN 978-83-938379-8-4.