Harlequin F.C.angielski klub rugby union z Londynu, rozgrywający swoje spotkania w Premiership Rugby. Klubowym stadionem jest obiekt Twickenham Stoop.

Harlequins
Ilustracja
Twickenham Stoop
Pełna nazwa

Harlequin Football Club

Przydomek

Quins

Data założenia

1866

Debiut w najwyższej lidze

1987

Liga

Premiership Rugby

Państwo

 Wielka Brytania

Adres

Langhorn Drive
Twickenham
Middlesex
TW2 7SX
(Wielki Londyn)

Stadion

Twickenham Stoop

Trener

John Kingston

Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe
Strona internetowa
Chris Robshaw w barwach Harlequins

Historia edytuj

Klub założono w 1866 roku jako Hampstead Football Club, natomiast pierwszy odnotowany pojedynek miał miejsce rok później. W 1870 roku zmieniono nazwę na Harlequin Rugby Football Club, nazwa Harlequins została wybrana aby drużyna mogła zachować anagram HFC. Zmiana nazwy była spowodowana przyjmowaniem nowych członków spoza miejscowości Hampstead. W wyniku tej decyzji doszło do rozłamu w klubie, część członków postanowiła założyć London Wasps, które przejęły dotychczasowe barwy klubowe (czarno złote), Harlequins postanowili stworzyć barwny strój obowiązujący do dziś[1].

W 1924 rozegrali mecz przeciwko reprezentacji Stanów Zjednoczonych, aktualnym mistrzom olimpijskim jako sparing przed olimpiada odbywającą się w Londynie. Harlequins wygrali mecz 21-11 sprawiając sporą sensację. 2 lata później udało im się sprawić inną niespodziankę pokonując reprezentację Nowej Zelandii 11-5[2].

W 1987 roku Harlequins znaleźli się wśród drużyn założycielskich angielskiej ligi.

W 2001 roku pokonali w finale Europejskiego Pucharu Challenge RC Narbonne (byli pierwszą brytyjską ekipą która zdobyła to trofeum), kiedy powtórzyli ten wyczyn w 2004 roku stali się pierwszym zespołem, który zdobył to trofeum dwukrotnie. Po tym sukcesie w roku 2005 spadli z najwyższej ligi rozgrywkowej, powrócili do niej po wygraniu 25 z 26 spotkań w niższej lidze już w następnym sezonie[1].

W 2006 zespół rugby league London Broncos zmienił nazwę na Harlequins Rugby League i występował na Twickenham Stoop do 2012 roku. Po tym czasie klub wrócił do swojej oryginalnej nazwy i zmienił stadion.

W 2009 roku klub był sprawcą skandalu Bloodgate. W trakcie ćwierćfinału Pucharu Heinekena przeciwko Leinster Rugby 12 kwietnia 2009 skrzydłowy Tom Williams upozorował uraz i rozgryzł kapsułkę ze sztuczną krwią aby na boisko mógł wejść łącznik ataku Nick Evans wykorzystując tzw. krwawą zmianę. Klub uniknął sankcji, ukarani zostali indywidualnie lekarze i działacze[3].

W roku 2011 klub zdobył po raz trzeci Europejskiego Pucharu Challenge, a w 2012 i 2021 zdobywał mistrzostwo Anglii.

Stadion edytuj

Główny artykuł: Twickenham Stoop

Klub początkowo rozgrywał swoje mecze na różnych stadionach, od roku 1906 zostali zaproszeni przez RFU do korzystania z Twickenham Stadium, gdzie osiedli na stałe[2]. W 1963 roku klub zakupił działkę znajdującą się nieopodal Twickenham Stadium, na której urządzono boisko stopniowo rozbudowywane do obecnego stadionu The Twickenham Stoop[1]. Stadion może pomieścić 14 800 kibiców.

Skład 2011/2012 edytuj

Poz. Zawodnik
M   Chris Brooker
M   Matt Cairns
M   Joe Gray
F   Rob Buchanan
F   James Johnston
F   Mark Lambert
F   Joe Marler
F   Tim Fairbrother
F   Nick Mayhew
Wsp   Peter Browne
Wsp   Ollie Kohn
Wsp   George Robson
Wsp   Tomas Vallejos
R   Maurie Fa'asavalu
R   Chris Robshaw (k)
R   Will Skinner
R   Luke Wallace
R   Chris York
WM   Nick Easter
Poz. Zawodnik
WM   Tom Guest
ŁM   Danny Care
ŁM   Karl Dickson
ŁM   Richard Bolt
ŁA   Rory Clegg
ŁA   Nick Evans
ŁA   Benjamin Urdapilleta
Ś   Tom Casson
Ś   George Lowe
Ś   Ollie Smith
Ś   Jordan Turner-Hall
Ś   Matt Hopper
S   Ugo Monye
S   Sam Smith
S   Seb Stegmann
S   Tom Williams
O   Mike Brown
O   Ross Chisholm

Trofea edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b c Leana Kell: History of Harlequins. centurion-rugby.com. [dostęp 2017-04-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-04-14)]. (ang.).
  2. a b Team history Harlequins. linebreakrugby.com, 2015-08-18. [dostęp 2017-04-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-18)].
  3. Emily Benammar: Dean Richards ban: how 'Bloodgate' saga unfolded. telegraph.co.uk, 2009-08-18. [dostęp 2017-04-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-23)]. (ang.).