Henryk Ormian
Henryk Józef Ormian, właśc. Chaim Józef Ormian (hebr. חיים יוסף אוֹרְמיאן, ur. 22 grudnia 1901 w Tarnowie[1], zm. 22 czerwca 1982 w Jerozolimie[2]) – izraelski pedagog i psycholog, laureat Nagrody Izraela w 1971.
| Imię i nazwisko |
חיים יוסף אוֹרְמיאן |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie | |
| Alma Mater | |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys
edytujHenrym Ormian pochodził z żydowskiej rodziny z Tarnowa. W młodości zaangażował się w działalność ruchu Ha-Szomer Ha-Cair, zostając jego przywódcą na terenie Galicji. Studiował na Uniwersytecie Wiedeńskim, na którym w 1925 obronił doktorat w dziedzinie psychologii. Jednocześnie studiował judaistykę w Seminarium Hebrajskim w Wiedniu u Hirsza Pereca Chajesa[1].
W 1924 zamieszkał w Polsce, gdzie w latach 1924–1936 pracował jako wykładowca w łódzkim oddziale Wolnej Wszechnicy Polskiej (po II wojnie światowej przekształconego w Uniwersytet Łódzki)[1], gdzie na Wydziale Pedagogicznym uzyskał tytuł docenta[3]. Ponadto nauczał w Szkole Hebrajskiej w Łodzi (1925–1936)[1]. W tym mieście działał również w ruchu Ha-Szomer ha-Cair, angażował się w działania Żydowskiego Funduszu Narodowego i ruchu He-Chaluc oraz był kierownikiem Żydowskiego Stowarzyszenia Kulturalno-Oświatowego „Tarbut” i działaczem hahchszary im. Bera Borochowa. Ponadto był zaangażowany w działania polskich stowarzyszeń psychologiczno-pedagogicznych. W 1936 wyemigrował do Izraela[1].
Początkowo Ormian mieszkał w Tel Awiwie, gdzie był nauczycielem w gimnazjum, następnie przeniósł się do Jerozolimy, gdzie był wykładowcą w seminarium nauczycielskim Beit HaKerem, a następnie od 1945 wykładowcą psychologii na Uniwersytecie Hebrajskim. Od 1950 był pracownikiem Ministerstwa Edukacji, w ramach którego wchodził w skład Rady Pedagogicznej[1].
Był współzałożycielem Izraelskiego Towarzystwa Psychologicznego, w którym był przewodniczącym komitetu oddziału jerozolimskiego i przewodniczącym komitetu krajowego. Zaangażował się ponadto w utworzenie oddziału organizacji syjonistycznej Hadassah, zajmującej się szkoleniem zawodowym. Był członkiem Hagany, Rady Nauczycieli Żydowskiego Funduszu Narodowego (1937–1942), Centrum Oświaty i Kultury Powszechnego Związku Robotniczego Ziemi Izraela, a także pracownikiem izraelskiego wydawnictwa Skarbiec Nauczyciela oraz członkiem komisji ds. semestrów pedagogiki i psychologii Akademii Języka Hebrajskiego[1].
Ormian był autorem wielu książek z zakresu psychologii w języku hebrajskim, polskim i niemieckim. Publikował artykuły na tematy psychologiczno-pedagogiczne w Lodzer Tageblatt (1927–1936), Dos kind (1934) oraz w Yivo-bleter (1934–1939, 1945)[4].
Życie prywatne
edytujOrmian w 1931 poślubił Ruth Jarblum, siostrzenicę Marca Jarbluma – przywódcy francuskiego ruchu syjonistycznego, z którą miał 2 dzieci: Nadiego Ormiana (autora przewodników turystycznych po Europie) i Dalita Ormiana (redaktora radia Kol Israel)[1].
Nagrody
edytuj- Nagroda Izraela w dziedzinie edukacji (1971)[5]
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f g h תדהר, דוד, 1897-1970, אנציקלופדיה לחלוצי הישוב ובוניו, [חמו"ל], 2010, OCLC 745394384 [dostęp 2022-07-23].
- ↑ Haim Yossef Ormian [online], geni_family_tree [dostęp 2022-07-23] (pol.).
- ↑ Małgorzata Przeniosło, Habilitacja z pedagogiki w II Rzeczypospolitej [online], webcache.googleusercontent.com [dostęp 2022-07-23].
- ↑ Joshua Fogel, KHAYIM ORMYAN (CHAIM ORMIAN) [online], Yiddish Leksikon, 5 września 2014 [dostęp 2022-07-23] (ang.).
- ↑ Lista laureatów Nagrody Izraela (ang.). Jewish Virtual Library, 2016. [dostęp 2022-07-23].