Herb Torunia
Herb Torunia – jeden z symboli miejskich Torunia w postaci herbu[1].
 Herb Torunia trzymany przez anioła | |
| Typ herbu | |
|---|---|
| Dewiza |
Durabo (Przetrwam) |
| Pierwsza wzmianka |
1233 |
| Wprowadzony |
1454-1466 |
| Ostatnie zmiany |
1936 |
Wzór herbu objęty jest ochroną prawną, do jego używania upoważnione są organy miasta Torunia. Herb musi być używany zgodnie z obowiązującym wzorem graficznym. Jako symbol i znak tożsamościowy miasta może być umieszczany w szczególności: na chorągwi i fladze miasta, na sali obrad Rady Miasta, w gabinetach przewodniczącego i prezydenta, w sali ślubów, w budynkach i ich wnętrzach – siedzibach władz samorządowych i ich agend, na tablicach pamiątkowych fundowanych przez władze miasta, na pieczęciach urzędu miasta i jego agend, na słupach i rogatkach usytuowanych na granicach miasta i w punktach informacyjnych, na blankietach korespondencyjnych, materiałach promocyjnych wydawanych przez prezydenta albo za jego zgodą.
Wygląd i symbolika
edytujHerb przedstawia w polu srebrnym czerwone mury miejskie z blankowaniem i trzema basztami jednakowej wysokości. W basztach skrajnych po jednym otworze strzelniczym w kolorze czarnym. W murze brama ze złotymi podwojami, lewa połowa podwoi otwarta: okucie na podwojach srebrne, w otwartej połowie bramy brona srebrna podniesiona. Otwór bramy czarny. Tarczę herbową trzyma klęczący anioł w szacie błękitnej ze skrzydłami srebrnymi. Włosy anioła czarne, twarz i dłonie barwy naturalnej. W prawej ręce anioł trzyma złoty klucz[potrzebny przypis].
Historia
edytujW 1936 roku zarządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych przyjęto herb Torunia, opisany w następujący sposób: W polu srebrnem mury miejskie czerwone o trzech basztach jednakowej wysokości. W basztach bocznych po jednem oknie. Otwory okien - czarne. W murze brama ze złotemi podwojami, jedna połowa podwoi otwarta, okucie na podwojach srebrne; w otwartej połowie bramy brona srebrna podniesiona. Otwór bramy czarny. Tarczę herbową trzyma klęczący anioł w szacie błękitnej, ze skrzydłami srebrnemi. Włosy anioła czarne, twarz i ręce barwy naturalnej[2].
Swoje własne herby miały także samodzielne dawniej miasta, stanowiące dzisiaj dzielnice Torunia - Nowe Miasto (strażnica na belkowanej wieży z 2 tarczami krzyżackimi po bokach i 3 gwiazdami) oraz Podgórz (wizerunek św. Mikołaja, widniejący m.in. na budynku dawnego ratusza podgórskiego).
Herb Torunia, jak i samo miasto, należy do najstarszych w Polsce[3].
Galeria
edytuj-
Chorągiew toruńska spod Grunwaldu, według Jana Długosza -
Herb na XV-wiecznym zworniku w kruchcie kościoła śś. Janów -
Herb na prospekcie organowym w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, 1601-1609 -
Herb widniejący na Ratuszu Staromiejskim pochodzący z dawnej fabryki Drewitza -
Połączone herby Starego i Nowego Miasta Torunia na fasadzie kamienicy przy ul. św. Katarzyny 4 -
Herb na wagonie tramwajowym
Przypisy
edytuj- ↑ Obwieszczenie RMT 2/2019 w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu uchwały w sprawie przyjęcia Statutu Gminy Miasta Toruń.. Biuletyn Informacji Publicznej. [dostęp 2020-07-17].
- ↑ Zarządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 2 lipca 1936 r. w sprawie zatwierdzenia herbu Miasta Torunia (M.P. z 1936 r. nr 161, poz. 292)
- ↑ Herb Torunia | www.torun.pl [online], www.torun.pl [dostęp 2015-12-27].
Bibliografia
edytuj- Karola Ciesielska, Herb, pieczęcie i barwy Torunia, Toruń 1998, ISBN 83-902007-8-3
- Karola Ciesielska, Herb i pieczęcie Torunia, Toruń 1982 (wersja elektroniczna w Kujawsko-Pomorskiej Bibliotece Cyfrowej)