Heriaeus graminicola

gatunek pająka

Heriaeus graminicola[3][4]gatunek pająka z rodziny ukośnikowatych (Thomisidae)[3].

Heriaeus graminicola[1]
(Doleschall, 1852)
Ilustracja
Heriaeus graminicola na Zakolu Wawerskim w Warszawie
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Podtyp

szczękoczułkowce

Gromada

pajęczaki

Rząd

pająki

Podrząd

Opisthothelae

Infrarząd

Araneomorphae

Rodzina

ukośnikowate

Rodzaj

Heriaeus

Gatunek

Heriaeus graminicola

Synonimy

Thomisus graminicola Doleschall, 1852[2][3]

Występowanie edytuj

Europa (w tym w Polska[5][6][7]), Kaukaz[6][7][3][8], Iran[3]. W Europie występuje w części centralnej – według jednych źródeł od Belgii i Szwajcarii do zachodniej Rosji i od Macedonii poprzez Bułgarię (tzn. bez Serbii) do Polski[9], według innych na zachodzie sięga aż do Francji, na południu do Grecji i obejmuje Serbię, a na północy występuje również w Estonii[8].

W Polsce jest gatunkiem rzadkim, ale lokalnie licznym[10]. Jest wpisany na Czerwoną listę zwierząt ginących i zagrożonych w Polsce z kategorią VU (gatunek narażony)[11].

Pająk ten spotykany jest w środowisku wilgotnym[10][8], nasłonecznionym i ciepłym[6][7] – na mokradłach[10][12], torfowiskach, wilgotnych leśnych polanach[10]. Występuje wśród gęstej[8][12] roślinności zielnej i traw[6][7], w tym trzcin[8]. Wyczekuje na swoją zdobycz na liściach lub kwiatach[10].

Morfologia edytuj

Ubarwienie jasnozielone. Samice mają 6,3–7,5 mm długości, samce 4,4–5,1 mm[12].

Odwłok (tutaj opistosoma) jest owalny, tylko nieznacznie dłuższy niż szeroki. odnóża III-IV są trochę jaśniejsze, Epigyne (zewnętrzna część narządu płciowego samicy) z małym otworem[12].

Ciało pokryte jest długimi białymi włoskami, u nasady odwłoka znajduje się mniej lub bardziej rozmyta czerwonawa plama[10].

W Polsce występuje jeszcze jeden gatunek z tego rodzajuHeriaeus mellottei[5][10]. Jest jeszcze rzadszy[10][11]. Ma odwłok mniej więcej dwukrotnie dłuższy niż szeroki i epigyne z dużym otworem, 3 jasne paski na odwłoku, jasne, żółto–szmaragdowe ubarwienie i występuje w miejscach suchych[12].

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Heriaeus graminicola, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. Heriaeus graminicola (Doleschall, 1852) in GBIF Secretariat (2019). GBIF Backbone Taxonomy. Checklist dataset https://doi.org/10.15468/39omei accessed via GBIF.org on 2020-06-21.
  3. a b c d e Taxon details; Heriaeus graminicola (Doleschall, 1852), Version 21.0, World Spider Catalog, DOI10.24436/2 [dostęp 2020-06-21] (ang.).
  4. Species Details : Heriaeus graminicola (Doleschall, 1852), Kropf C.; Nentwig W.; Blick T.; Gloor D.; (organizing board) (2020). WSC: World Spider Catalog (version 20). In: Species 2000 & ITIS Catalogue of Life, 2020-04-16 Beta (Roskov Y.; Ower G.; Orrell T.; Nicolson D.; Bailly N.; Kirk P.M.; Bourgoin T.; DeWalt R.E.; Decock W.; Nieukerken E. van; Penev L.; eds.). Digital resource at www.catalogueoflife.org/col. Species 2000: Naturalis, Leiden, the Netherlands. ISSN 2405-8858.
  5. a b Robert Rozwałka, Marzena Stańska: Check-list of spiders of Poland. Arachnologia Polska. [dostęp 2020-06-21].
  6. a b c d Heriaeus graminicola (Doleschall, 1852). Mapa Bioróżnorodności [online] 2020. Krajowa Sieć Informacji o Bioróżnorodności.. [dostęp 2020-06-21].
  7. a b c d J. Prószyński, W. Staręga. Pająki – Aranei. „Katalog Fauny Polski”. XXXIII (16), 1971. 
  8. a b c d e Heriaeus graminicola (Doleschall, 1852), Version 06.2020, araneae, DOI10.24436/1 [dostęp 2020-06-21] (ang.).
  9. Dr. Peter van Helsdingen: Heriaeus graminicola (Doleschall, 1852). Fauna Europaea. [dostęp 2020-06-21]. (ang.).
  10. a b c d e f g h Heriaeus graminicola. INSEKTARIUM. [dostęp 2020-06-21].
  11. a b Zbigniew Głowaciński: Czerwona lista zwierząt ginących i zagrożonych w Polsce, Suplement. [Red list of threatened animals in Poland, Supplement]. Kraków: 2002. (PDF)
  12. a b c d e Stefan Heimer, Wolfgand Nentwig: Spinnen Mitteleuropas. i in.. Berlin und Hamburg: Verlag Paul Parey, 1991. ISBN 3-489-53534-0. (niem.).

Linki zewnętrzne edytuj