Hieronim (Zacharow)

Hieronim, imię świeckie Władimir Iwanowicz Zacharow (ur. 1897 w Moskwie, zm. 14 grudnia 1966) – rosyjski biskup prawosławny.

Hieronim
Władimir Zacharow
Arcybiskup rostowski i nowoczerkaski
Kraj działania

ZSRR

Data i miejsce urodzenia

1897
Moskwa

Data śmierci

14 grudnia 1966

Arcybiskup rostowski i nowoczerkaski
Okres sprawowania

1962–1966

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Inkardynacja

Eparchia rostowska

Śluby zakonne

4 września 1925

Diakonat

20 września 1925

Prezbiterat

21 września 1925

Nominacja biskupia

28 grudnia 1944

Chirotonia biskupia

31 grudnia 1944

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

31 grudnia 1944

Miejscowość

Moskwa

Miejsce

Sobór Objawienia Pańskiego

Konsekrator

Aleksy (Simanski)

Współkonsekratorzy

Mikołaj (Jaruszewicz), Jan (Sokołow), Jan (Bratolubow)

Życiorys

edytuj

Ukończył szkołę handlową w Moskwie (1916) i podjął wyższe studia na kierunku psychologia eksperymentalna, nigdy jednak nie uzyskał końcowego dyplomu. Wieczyste śluby mnisze złożył 4 września 1925. 20 września tego samego roku został wyświęcony na hierodiakona, zaś dzień później – na hieromnicha, w monasterze Spotkania Włodzimierskiej Ikony Matki Bożej w Moskwie[1]. W 1926 został proboszczem parafii przy żeńskim Monasterze Sumarokowskim (gubernia kostromska). Następnie od 1928 do 1931 był proboszczem parafii św. Michała Archanioła w Zagorsku, od 1930 jako archimandryta[1].

Więzień łagrów w latach 1931–1935[1].

31 grudnia 1944 został wyświęcony na biskupa kiszyniowskiego i mołdawskiego. Ceremonia chirotonii odbyła się w moskiewskim soborze Objawienia Pańskiego, z udziałem konsekratorów: metropolity leningradzkiego Aleksego, metropolitów krutickiego i kołomieńskiego Mikołaja i kijowskiego i halickiego Jana oraz arcybiskupa iżewskiego i udmurckiego Jana[2]. Po trzech latach urzędowania biskup Hieronim został przeniesiony na katedrę riazańską, gdzie pozostawał ordynariuszem do lutego 1948. Następnie został przeniesiony powtórnie, tym razem do eparchii iżewskiej i udmurckiej. W 1952 został biskupem kujbyszewskim i syzrańskim[1]. W 1956 objął z kolei zarząd eparchii orłowskiej i briańskiej. Po sześciu latach Święty Synod przeniósł go do eparchii rostowskiej[1]. W 1962 otrzymał godność arcybiskupią, zaś rok później został nagrodzony prawem noszenia krzyża na kłobuku[1]. Urząd sprawował do śmierci w 1966[1].

Przypisy

edytuj