Hieronim Zaklika z Wojsławic (ur. połowa XV wieku, zm. po 1508) herbu Topór – rycerz z rodu Zaklików wsławiony w walkach z Tatarami. Od 1499 pan na Wojsławicach i Zdziechowicach, od pocz. XVI wieku właściciel zamku w Czyżowie Szlacheckim, który to zamek rozbudował i umocnił. Syn Jakuba Zakliki.

Hieronim Zaklika
Herb
Topór
Rodzina

Zaklikowie

Data urodzenia

XV wiek

Data śmierci

po 1508

Ojciec

Jakub Zaklika

Matka

NN

Żona

Anna Sienieńska

Dzieci

Anna
Katarzyna
Stanisław Zaklika Czyżowski

Przodkowie i dziedzictwo

edytuj

Należał do starej rodziny szlacheckiej pochodzącej z Międzygórza, które to dobra ród otrzymał od Kazimierza Wielkiego[1]. Gałąź rodu, z której pochodził Hieronim osiadła w Sandomierszczyźnie po tym, jak jego dziad, Jan Zaklika ożenił się z dziedziczką dóbr zdziechowickich, Wojsławic i Czyżowa – Agnieszką Ligęza Czyżowską. Po śmierci ojca Agnieszki, kasztelana krakowskiego, Jana Czyżowskiego Zaklikowie odziedziczyli jego dobra i zaczęli się pisać „z Czyżowa” lub „Czyżowscy”. Przy czym sam Hieronim pisał się także zarówno po staremu „z Międzygórza”, jak i „z Wojsławic”. Za ojca Hieronima, Jakuba Zakliki, kasztelana chełmskiego, Wojsławice zostały zniszczone w czasie najazdu tatarskiego (1490)[2].

Życiorys

edytuj

Dobra rodowe Hieronim odziedziczył po śmierci ojca w roku 1499. Chcąc odbudować zniszczone Wojsławice w roku 1504 uzyskał dla osady zwolnienie od wszelkich opłat na lat dziesięć. Natomiast cztery lata później, w 1508 – w miejsce starego, zaginionego – odnowił akt lokacji miasta. Sławy przysporzyły mu jego śmiałe czyny w walkach z Tatarami. W jego czasach powstało nawet porzekadło: „Pan Zaklika z Wojsławic, gnał Tatary aż do granic”[3]. Zamek w Czyżowie, który Hieronim rozbudował, miał powstać na kopcu usypanym przez tatarskich jeńców[4]. Jest to o tyle nieprawdopodobne, że zamek, choć rzeczywiście stoi na sztucznie usypanym wzniesieniu, powstał zanim dobra w Czyżowie odziedziczyli Zaklikowie. Pod koniec życia otrzymał od króla Zygmunta Starego propozycję objęcia stanowiska wojewody sandomierskiego, nominacji jednak nie przyjął wymawiając się podeszłym wiekiem[1].

Rodzina i potomkowie

edytuj

Ożenił się z Anną Sienieńską, z którą miał dwie córki i syna:

Przypisy

edytuj
  1. a b c Bartosz Paprocki, Jan Kazimierz Turowski: Herby rycerstwa polskiego przez Bartosza Paprockiego zebrane i wydane r. p. 1584. Kraków: Wydawnictwo Biblioteki Polskiej, 1858, s. 97-98.
  2. Historia Wojsławic. [dostęp 2012-02-26]. (pol.).
  3. Kasper Niesiecki, Jan Nepomucen Bobrowicz: Herbarz polski Kaspra Niesieckiego S. J. T. 10. Lipsk: Breitkopf i Haertel, 1845, s. 31.
  4. Zamki polskie. [dostęp 2011-02-21].
  5. a b Kasper Niesiecki, Jan Nepomucen Bobrowicz: Herbarz polski Kaspra Niesieckiego S. J. T. 3. Lipsk: Breitkopf i Haertel, 1839, s. 280.