Hiperoksaluria
Stan chorobowy
Hiperoksaluria – stan chorobowy charakteryzujący się nadmiernie, przewlekle zwiększonym wydalaniem szczawianu z moczem (powyżej 40 mg/dobę, >0,5 mmol/1,73 m²/24h u dorosłych i u dzieci powyżej 2. roku życia)[potrzebny przypis].
Przyczyny edytuj
- pierwotne (genetycznie uwarunkowane)
- wtórne
- przyczyny jelitowe (nadmierne wchłanianie w jelitach)
- przewlekłe choroby jelit
- dieta niskowapniowa (ograniczenie wapnia w diecie skutkuje wzmożonym wchłanianiem szczawianów z przewodu pokarmowego i hiperoksalurią oraz jest czynnikiem ryzyka rozwoju osteoporozy)
- zaburzenia naturalnej flory bakteryjnej jelit (bakterii degradujących szczawiany w przewodzie pokarmowym np. Oxalobacter formigenes)
- przyczyny pokarmowe (nadmierne spożycie)
- przyczyny jelitowe (nadmierne wchłanianie w jelitach)
Następstwa edytuj
Hiperoksaluria może prowadzić do nawracającej kamicy moczowej lub postępującej nefrokalcynozy (wapnicy nerek)[3].
Leczenie edytuj
- duża podaż płynów (>2 l/dobę)
- alkalizacja moczu (np.za pomocą leków zawierających cytryniany), która powoduje zwiększone wydalanie cytrynianu (cytrynian jest inhibitorem procesu krystalizacji szczawianu wapnia - helatuje jony wapnia)
- dieta z ograniczeniem soli (NaCl), która powoduje zmniejszenie wydalania =promotora procesu krystalizacji - wapnia
- dieta zmniejszająca spożycie szczawianów
Przypisy edytuj
- ↑ Hiperoksaluria pierwotna typu I w bazie Online Mendelian Inheritance in Man (ang.)
- ↑ Hiperoksaluria pierwotna typu II w bazie Online Mendelian Inheritance in Man (ang.)
- ↑ Bożena Eberdt-Gołąbek: Kamica układu moczowego (cz. I). Niemataboliczne czynniki powstawania kamicy moczowej. 2005. [dostęp 2012-07-01].
Bibliografia edytuj
- Choroby wewnętrzne Stan wiedzy na rok 2013. Pod redakcją prof. dr. hab. Andrzeja Szczeklika. Kraków: Medycyna Praktyczna, 2011, s. 1427-1429. ISBN 978-83-7430-288-3.
- Bijan Shekarriz: Hyperoxaluria. emedicine.medscape.com, 29 marca 2011. [dostęp 2012-07-01]. (ang.).