Hnizdyczów (ukr. Гніздичів) – osiedle typu miejskiego w rejonie żydaczowskim obwodu lwowskiego.

Hnizdyczów
Гніздичів
ilustracja
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Ukraina

Obwód

 lwowski

Powierzchnia

5,76 km²

Populacja (2019)
• liczba ludności


4072[1]

Nr kierunkowy

+380 3239

Kod pocztowy

81740

Położenie na mapie obwodu lwowskiego
Mapa konturowa obwodu lwowskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Hnizdyczów”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Hnizdyczów”
Ziemia49°20′N 24°06′E/49,333333 24,100000
Strona internetowa
Dawne sanktuarium MB Kochawińskiej (obecnie cerkiew św. Gerarda)

Znajduje tu się stacja kolejowa Hnizdyczów, położona na linii TarnopolStryj.

Historia edytuj

Założone w 1646 r.

Za II Rzeczypospolitej do 1934 roku wieś stanowiła samodzielną gminę jednostkową w powiecie żydaczowskim w woj. stanisławowskim. W związku z reformą scaleniową została 1 sierpnia 1934 roku włączona do nowo utworzonej wiejskiej gminy zbiorowej Żydaczów w tymże powiecie i województwie[2].

W nocy z 13 na 14 czerwca 1944 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali tutaj 12 Polaków[3].

Po wojnie wieś weszła w struktury administracyjne Związku Radzieckiego.

Południowa część Hnizdyczowa była przed wojną samodzielną miejscowością o nazwie Kochawina słynącą z Sanktuarium z cudownym obrazem Matki Bożej Kochawińskiej. Po wojnie miejscowość włączono do Hnizdyczowa, jako jego dzielnicę, a sanktuarium zlikwidowano, tworząc z kościoła składnicę lnu.

23 maja 1895 w Hnizdyczowie urodził się major żandarmerii Józef Bay.

W 1989 liczyło 4138 mieszkańców[4].

Osobny artykuł: Kochawina.
Osobny artykuł: Matka Boża Kochawińska.

Przypisy edytuj

  1. Чисельність наявного населення України на 1 січня 2019 року. Державна служба статистики України. Київ, 2019. стор.50
  2. Dz.U. z 1934 r. nr 69, poz. 665
  3. Henryk Komański, Szczepan Siekierka, Eugeniusz Różański, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w Województwie Stanisławowskim 1939-1946, Wrocław: ALTA 2, 2008, s. 757, ISBN 978-83-85865-13-1, OCLC 261139661.
  4. Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу

Linki zewnętrzne edytuj