Hulczyn
Hulczyn (czes. Hlučín, niem. Hultschin) – miasto we wschodnich Czechach, w kraju morawsko-śląskim, w powiecie Opawa. Leży na Śląsku Opawskim (będącym częścią Górnego Śląska) i Płaskowyżu Głubczyckim.
| |||||
.jpg) Ratusz miejski | |||||
| |||||
| Państwo |  Czechy
| ||||
| Kraj |  morawsko-śląski
| ||||
| Powiat | Opawa | ||||
| Burmistrz | Bernard Ostárek | ||||
| Powierzchnia | 21,13 km² | ||||
| Wysokość | 241 m n.p.m. | ||||
| Populacja (2012) • liczba ludności • gęstość |
14 122 668 os./km² | ||||
| Kod pocztowy | 748 01 | ||||
Położenie na mapie kraju morawsko-śląskiego   Hulczyn | |||||
Położenie na mapie Czech  Hulczyn | |||||
 49°53′48″N 18°11′35″E/49,896667 18,193056
| |||||
| Strona internetowa | |||||
Portal  Czechy
| |||||
Hulczyn leży nad jeziorem, przy granicy z Polską. W Hulczynie-Darkovičkach znajduje się muzeum fortyfikacji wojskowych. Miasto partnerskie Namysłowa.
PodziałEdytuj
Miasto podzielone jest na trzy części stanowiące również trzy gminy katastralne:
- Bobrovníky (niem. Bobrownik, od 1939 r. Biberswald)
- Darkovičky (niem. Klein Darkowitz)
- Hulczyn
HistoriaEdytuj
Założone przez Przemysła Ottokara II w 1256. Należało do księstwa raciborskiego, od 1742 wraz z niemal całym Śląskiem do Prus, od 1816 w powiecie raciborskim prowincji śląskiej Prus. Topograficzny opis Górnego Śląska z 1865 roku notuje, że w regionie najbardziej używanym językiem był morawski, a później język polski, zaznacza też obecność dużej niemieckiej diaspory w samym mieście – „Die Volkssprache ist in den vier ersten Mährisch, in der letzteren Polnisch; nur in der Stadt Hultschin findet sich eine größere Anzahl Deutscher vereinigt.”[1]. Odsetek niemieckich mieszkańców zmieniał się między spisami ludności i wynosił w 1890 18,2%, w 1900 28,2%, w 1910 24,2%, w 1921 30,3%, a w 1930 10,2%[2].
10 stycznia 1920 z mocy traktatu wersalskiego wraz z kraikiem hulczyńskim przyłączone do Czechosłowacji. Po Układzie Monachijskim z 1938 na powrót znalazł się w Niemczech do 1945.
Zobacz teżEdytuj
PrzypisyEdytuj
- ↑ Felix Triest 1865 ↓, s. 706.
- ↑ Barbora PETŘÍKOVÁ: NÁRODNOSTNÍ A NÁBOŽENSKÁ STRUKTURA OBYVATELSTVA HLUČÍNSKA. Olomouc: 2010, s. 34. (cz.)
BibliografiaEdytuj
- Felix Triest: Topographisches handbuch von Oberschliesen. Breslau: Verlag von Wilh. Gottl. Korn, 1865.
Linki zewnętrzneEdytuj
- Hulczyn w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. III: Haag – Kępy. Warszawa 1882.