Hydrochus brevis

gatunek owada

Hydrochus brevisgatunek chrząszcza z rodziny wodopływkowatych.

Hydrochus brevis
(Herbst, 1793)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

chrząszcze

Podrząd

chrząszcze wielożerne

Infrarząd

Staphyliniformia

Nadrodzina

kałużnicokształtne

Rodzina

wodopływkowate

Rodzaj

Hydrochus

Gatunek

Hydrochus brevis

Synonimy
  • Elophorus brevis Herbst, 1793

Taksonomia edytuj

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1793 roku przez Johanna Friedricha Wilhelma Herbsta pod nazwą Elophorus brevis[1].

Morfologia edytuj

Chrząszcz o wydłużonym, ale szerszym i krótszym niż u H. crenatus ciele[2] długości od 2,6 do 3,7 mm[2][3], ubarwionym czarno z nieznacznym połyskiem brązowym na pokrywach oraz z niemal jednolicie czarnobrązowymi odnóżami. Głowa jest zaopatrzona w duże, wyłupiaste oczy. Czułki mają trzy ostatnie człony owłosione i formujące buławkę. Długość głaszczków szczękowych jest zbliżona do długości czułków, a ich człon ostatni jest dłuższy niż przedostatni. Przedplecze jest mniej więcej tak szerokie jak głowa i wyraźnie węższe od pokryw. Ma wierzch gęsto pokryty okrągłymi i dobrze oddzielonymi punktami oraz z głębszymi niż u H. megaphallus, wyraźnie rozdzielonymi niepunktowanymi żeberkami wciskami[2]. Zarys przedplecza jest wyraźnie szerszy niż dłuższy, najszerszy w pobliżu przedniej krawędzi i dalej mniej lub bardziej prosto zwężony ku tyłowi[2][3]. Pokrywy są półtorakrotnie dłuższe niż szerokie, najszersze w pobliżu środka, o wyraźnie punktowanych rzędach oraz równomiernie i równie wysoko wyniesionych kilowato międzyrzędach trzecim, piątym, siódmym i dziewiątym[2]. Rzędy i międzyrzędy pokryw nie są przerwane przedwierzchołkowo poprzeczną listewką[3]. Genitalia samca cechują się edeagusem długości od 0,5 do 0,6 mm, co stanowi mniej niż 1/5 długości ciała[2].

Ekologia i występowanie edytuj

Chrząszcz wodny, zasiedlający m.in. stawy[4], preferujący podłoże torfiaste lub piaszczyste[5]. Spotykany także pod napływkami[4].

Gatunek palearktyczny, znany z Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Holandii, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Danii, Szwecji, Norwegii, Finlandii, Estonii, Łotwy, Litwy, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Białorusi, Ukrainy, europejskiej i syberyjskiej części Rosji[1][3] oraz anatolijskiej części Turcji[3]. Na „Czerwonej liście gatunków zagrożonych Republiki Czeskiej” umieszczony został jako gatunek narażony na wymarcie (VU)[6].

Przypisy edytuj

  1. a b M. Hansen: Hydrochidae. W: Catalogue of Palaearctic Coleoptera Volume 2. Hydrophiloidea – Histeroidea – Staphylinoidea. I. Löbl, A. Smetama (red.). Wyd. Apollo Books. Stenstrup: 2004, s. 42–43.
  2. a b c d e f Von Arved Lompe: Gattung: Hydrochus Leach. [w:] Käfer Europas [on-line]. 2021. [dostęp 2024-03-01].
  3. a b c d e Mustafa Cemal Darilmaz, Suat Kiyak. An Annotated checklist and key to the Turkish Elongated Water Scavenger Beetles (Coleoptera: Hydrochidae). „Baltic Journal of Colepterology”. 8 (2), s. 149-154, 2008. 
  4. a b B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska: Katalog Fauny Polski. Tom XXIII, zeszyt 4. Chrząszcze – Coleoptera. Adephaga prócz Carabidae, Myxophaga, Polyphaga: Hydrophiloidea.. Warszawa: 1976.
  5. B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Uzupełnienia tomów 2-21. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (22), 2000. 
  6. Jan Farkač, David Král, Martin Škorupík: Červený seznam ohrožených druhů České republiky. Bezobratlí. List of threatened species in the Czech Republic. Invertebrates.. Praha: Agentura ochrany přírody a krajiny ČR, 2005. ISBN 80-86064-96-4.