Wikipedia

Ignác Kúnos

węgierski językoznawca

Ignác Kúnos (ur. 22 września 1860 w Hajdúsámson, zm. 12 stycznia 1945 w Budapeszcie[1]) – węgierski językoznawca. Zajmował się turkologią[1].

Ignác Kúnos
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

22 września 1860
Hajdúsámson

Data i miejsce śmierci

12 stycznia 1945
Budapeszt

Zawód, zajęcie

językoznawca

Narodowość

węgierska

Multimedia w Wikimedia Commons

Był znawcą tureckiej literatury ludowej i dialektologii tureckiej[2]. Zajmował się zbieraniem tureckich opowieści ludowych[3].

Publikacje (wybór) edytuj

  • Turkish fairy tales and folk tales. London, 1896.
  • Mundarten der Osmanen. Sankt-Petersburg, 1899.
  • Schejk Sulejman efendi’s Tscagataj-osmanisches Wörterbuch. Budapest, 1902.
  • Türkische Volksmärchen aus Stambul. Leiden, 1905.
  • Türkische Volksmärchen aus Ada-kale. Leipzig – New York, 1907.
  • Türkisches Volksschauspiel. Leipzig, 1908.
  • Turkish fairy tales and folk tales. New York, Dover, 1969.

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b Kunos, Ignác (1862-1945). Bibliothèque nationale de France. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-12-11)]. (fr.).
  2. ↑ Philosophy, Science, and Intellectual Movements, [w:] Abdelwahab Meddeb, Benjamin Stora (red.), A History of Jewish-Muslim Relations: From the Origins to the Present Day, Princeton: Princeton University Press, 2013, s. 832, ISBN 978-1-4008-4913-0, ISBN 978-0-691-15127-4 (ang.).
  3. ↑ Forty-Four Turkish Fairy Tales (1913). The Public Domain Review. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-12-11)]. (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ignác_Kúnos&oldid=72735958”