Ihar Sokał
Ihar Siarhiejewicz Sokał (biał. Ігар Сяргеевіч Сокал; ros. Игорь Сергеевич Сокол, Igor Siergiejewicz Sokoł; ur. 4 marca 1962 w Mołodecznie) – białoruski urzędnik i dyplomata. Ambasador Białorusi w Uzbekistanie w latach 2008–2013, Szef Urzędu Rady Ministrów Republiki Białorusi w latach 2015–2016 oraz ambasador Białorusi w Ukrainie w latach 2016–2023. Opuścił Ukrainę w marcu 2022 roku, po rozpoczęciu rosyjskiej inwazji wspieranej przez Białoruś.
| |
| Pełne imię i nazwisko |
Ihar Sarhiejewicz Sokał |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
4 marca 1962 |
| Ambasador Białorusi w Ukrainie | |
| Okres |
od 13 czerwca 2016 |
| Poprzednik | |
| Następca |
wakat |
| Szef Urzędu Rady Ministrów Republiki Białorusi | |
| Okres |
od 2015 |
| Ambasador Białorusi w Uzbekistanie | |
| Okres |
od 18 kwietnia 2008 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Życiorys
edytujIhar Sokał urodził się 4 marca 1962 roku w Mołodecznie[1].
W 1983 roku ukończył Kijowską Ogólnowojskową Wyższą Szkołę Dowódczą. W 1995 roku został absolwentem Wydziału Prawa Kijowskiego Uniwersytetu Narodowego im.Tarasa Szewczenki, a w 2000 roku ukończył Akademię Zarządzania przy Prezydencie Republiki Białorusi z dyplomem ze stosunków międzynarodowych[1].
W latach 1983–2000 służył w Armii Radzieckiej, a następnie Siłach Zbrojnych Republiki Białorusi[1]. Później pracował w Urzędzie Rady Ministrów Republiki Białorusi; od 25 marca 2003 roku do 29 października 2004 roku jako zastępca szefa głównego wydziału współpracy międzynarodowej i handlu i kierownik wydziału współpracy międzynarodowej[2][3]. Następnie od 29 października 2004 roku do 28 kwietnia 2008 roku był Szefem Głównej Dyrekcji Współpracy Międzynarodowej i Handlu[1].
W kwietniu 2008 roku został mianowany ambasadorem Republiki Białorusi w Republice Uzbekistanu. We wrześniu 2013 roku został zwolniony ze stanowiska ambasadora. W latach 2013–2015 był zastępcą szefa Zarządu Głównego ds. Rosji i Państwa Związkowego w Ministerstwie Spraw Zagranicznych Republiki Białorusi. W latach 2015–2016 był Szefem Urzędu Rady Ministrów Republiki Białorusi[1].
13 czerwca 2016 roku Ihar Sokał został mianowany ambasadorem Republiki Białorusi w Ukrainie. W 2019 roku doszło do ocieplenia stosunków białorusko-ukraińskich. 31 lipca 2019 roku prezydent Ukrainy Wołodymyr Zełenski w rozmowie z prezydentem Białorusi Alaksandrem Łukaszenką pogratulował mu udanej organizacji igrzysk europejskich w Mińsku. Docenił także białoruskie próby utworzenia platformy dialogu w celu uregulowania wojny w Donbasie. Łukaszenka złożył Zełenskiemu gratulacje z okazji wygranych wyborów prezydenckich i parlamentarnych[4]. 4 października 2019 roku podczas II Forum Regionów Białorusi i Ukrainy w Żytomierzu doszło do spotkania obu przywódców. Zełenski zapewnił o bliskości i przyjaznych stosunkach obu narodów, a Łukaszenka stwierdził, że Ukraina nigdy nie będzie miała problemów z granicą białoruską[5]. W czasie forum zawarto także kontrakty gospodarcze na kwotę 500 mln USD[6].
24 lutego 2022 roku rozpoczęła się inwazja Rosji na Ukrainę. Działania na kierunku kijowskim i czernihowskim były możliwe dzięki przekroczeniu przez wojska rosyjskie granicy białorusko-ukraińskiej. 19 marca 2022 roku ambasador Sokał opuścił terytorium Ukrainy. Na przejściu granicznym Mohylów Podolski oficer Państwowej Służby Granicznej Ukrainy na polecenie gen. Serhija Dejneki usiłował wręczyć ambasadorowi woreczek z monetami symbolizującymi trzydzieści srebrników przeznaczonych dla przewodniczącego Państwowego Komitetu Granicznego Republiki Białorusi gen. Anatolija Łapy, który w ocenie Dejneki zdradził Ukrainę i wymierzył jej „cios w plecy”[7]. Generał Łapo miał wcześniej przysiąc na honor oficerski, że nie pozwoli armii rosyjskiej zaatakować Ukrainy z terytorium swojego kraju[8].
W czasie sprawowania przez Ihara Sokała funkcji ambasadora Białorusi w Ukrainie stosunki białorusko-ukraińskie uległy gwałtownemu pogorszeniu[9]. Odsetek Ukraińców pozytywnie odnoszących się do Białorusi spadł z 84% w grudniu 2018 roku do 12% w marcu 2023 roku[10][11]. Pozytywny stosunek do prezydenta Alaksandra Łukaszenki, który był najlepiej ocenianym zagranicznym przywódcą wśród ukraińskiego społeczeństwa, spadł z 66% w listopadzie 2019 roku do 3% w marcu 2023 roku[10][12]. Według Ministerstwa Spraw Zagranicznych Ukrainy od 2020 roku „dialog polityczny między Ukrainą a Republiką Białorusi jest skutecznie blokowany”[13]. 19 października 2023 roku Alaksandr Łukaszenka odwołał Ihara Sokała z funkcji ambasadora Białorusi w Ukrainie[8][14].
Żonaty, ma syna[1].
- Medal „Za nienaganną służbę” II stopnia (1999)
- Gramota Pochwalna Rady Ministrów Republiki Białorusi (dwukrotnie; 2012, 2016)
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f g Сокол Игорь Сергеевич. Чрезвычайный и Полномочный Посол Республики Беларусь в Украине. Ministerstwo Spraw Zagranicznych Białorusi. [dostęp 2024-05-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-08-12)]. (ros.).
- ↑ Постановления Правительства Республики Беларусь и распоряжения Премьер-министра Республики Беларусь. 2003-04-01. [dostęp 2024-05-29]. (ros.).
- ↑ Постановления Правительства Республики Беларусь и распоряжения Премьер-министра Республики Беларусь. 2004-11-08. [dostęp 2024-05-29]. (ros.).
- ↑ Zełenski rozmawiał z Łukaszenką. Omówili sytuację w Donbasie. „Rzeczpospolita”, 2019-07-31. [dostęp 2024-05-29].
- ↑ Pierwsze spotkanie Zełenskiego z Łukaszenką – wzajemne komplementy i zacieśnienie współpracy gospodarczej. Studium Europy Wschodniej Uniwersytetu Warszawskiego, 2019-10-05. [dostęp 2024-05-29].
- ↑ W Żytomierzu Łukaszenka i Zełenski nie szczędzili sobie komplementów. Biełsat TV, 2019-10-04. [dostęp 2024-05-29].
- ↑ Białoruski ambasador wyjechał z Ukrainy. Trzydziestu srebrników nie przyjął. Biełsat TV, 2022-03-19. [dostęp 2024-05-29].
- ↑ a b Łukaszenka odwołał ambasadorów Białorusi na Ukrainie i w Estonii. W tle "judaszowe srebrniki". Polskie Radio 24, 2023-10-19. [dostęp 2024-05-29].
- ↑ Władimir Dorochow, У Лукашенко новый враг? Почему ссорятся Украина и Беларусь [online], „Deutsche Welle”, 26 marca 2021 [dostęp 2024-05-29] (ros.).
- ↑ a b Более 80% украинцев плохо относятся к Беларуси. Столько же считают нашу страну участницей войны. Zerkało, 2023-03-10. [dostęp 2024-05-29]. (ros.).
- ↑ Українці не люблять Росію й очікують її втручання у вибори. „Ukraińska prawda”, 2018-12-29. [dostęp 2024-05-29]. (ukr.).
- ↑ Wiktorija Martyniuk: Опитування: Українці найкраще ставляться до Лукашенка, а третина не знають, хто такий Трюдо. babel.ua, 2019-11-11. [dostęp 2024-05-29]. (ukr.).
- ↑ Политические отношения между Украиной и Беларусью [online], Ministerstwo Spraw Zagranicznych Ukrainy, 19 czerwca 2023 [dostęp 2024-05-29] (ros.).
- ↑ Лукашенко звільнив посла в Україні. „Europejska prawda”, 2023-10-19. [dostęp 2024-05-29]. (ukr.).