Ildebrando Antoniutti

włoski duchowny katolicki, dyplomata watykański

Ildebrando Antoniutti (ur. 3 sierpnia 1898 w Nimis, archidiecezja Udine, zm. 1 sierpnia 1974 koło Bolonii) – włoski duchowny katolicki, dyplomata watykański, kardynał.

Ildebrando Antoniutti
Kardynał biskup
Ilustracja
Herb duchownego In lumine tuo
W twojej światłości
Kraj działania

Włochy

Data i miejsce urodzenia

3 sierpnia 1898
Nimis

Data i miejsce śmierci

1 sierpnia 1974
Bolonia

Prefekt Kongregacji Zakonów
Okres sprawowania

1963–1973

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

5 grudnia 1920

Nominacja biskupia

19 maja 1936

Sakra biskupia

29 czerwca 1936

Kreacja kardynalska

19 marca 1962
Jan XXIII

Kościół tytularny

S. Sebstiani ad Catacumbas

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

29 czerwca 1936

Konsekrator

Pietro Fumasoni Biondi

Współkonsekratorzy

Antonio Anastasio Rossi
Celso Benigno Luigi Costantini

Studiował w seminarium w Udine oraz w Seminarium Papieskim w Rzymie. Przyjął święcenia kapłańskie 5 grudnia 1920. W latach 19211927 był wykładowcą seminarium w Udine oraz sekretarzem arcybiskupa Udine. Od 1927 w służbie dyplomatycznej Watykanu; był sekretarzem delegatury apostolskiej w Chinach, audytorem tej delegatury oraz nuncjatury w Portugalii. 24 września 1931 otrzymał tytuł honorowego szambelana papieskiego.

19 maja 1936 został mianowany arcybiskupem tytularnym Sinnada di Frigia i wyznaczony na delegata apostolskiego w Albanii; sakry biskupiej udzielił mu 29 czerwca 1936 w Rzymie kardynał Pietro Fumasoni Biondi, prefekt Kongregacji Rozkrzewiania Wiary. W lipcu 1937 Antoniutti został mianowany specjalnym wysłannikiem papieskim w Hiszpanii, w związku z trwającą tam wojną domową.

Od lipca 1938 do października 1953 delegat apostolski w Kanadzie i Nowej Fundlandii; 19531963 nuncjusz w Hiszpanii.

19 marca 1962 został kreowany przez papieża Jana XXIII kardynałem, otrzymał tytuł prezbitera S. Sebstiani ad Catacumbas. Brał udział w obradach soboru watykańskiego II, a także w konklawe 1963 po śmierci papieża Jana. 26 lipca 1963 został mianowany prefektem Kongregacji Zakonów.

Brał udział w sesjach Światowego Synodu Biskupów (1967, 1969, 1971); we wrześniu 1973 zrezygnował z funkcji prefekta Kongregacji, został jednocześnie promowany na kardynała-biskupa i otrzymał diecezję kardynalską Velletri.

Zginął w wypadku samochodowym, został pochowany w kościele parafialnym w rodzinnym Nimis.

Bibliografia

edytuj