Imperium Chorezmijskie

Imperium Chorezmijskieśredniowieczne państwo z ośrodkiem w Chorezmie, ze stolicą w Urgenczu.

Imperium Chorezmijskie
خوارزمشاهیان
Khwārezmshāhīān
1077–1231
Flaga
Flaga
Ustrój polityczny

monarchia

Stolica

Urgencz

Data likwidacji

1220

Władca

Dżalal ad-Din Manguberti

Populacja
• liczba ludności


50 000 000
(brak daty pomiaru)

Mapa opisywanego kraju
Położenie na mapie świata
Mapa konturowa świata, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Imperium Chorezmijskie”
36°12′48″N 58°47′45″E/36,213333 58,795833

Za jego założyciela uważa się Anusztigina, Turka, który od 1077 sprawował w Chorezmie, z seldżuckiego nadania, władzę gubernatorską. Po klęsce, jaką w 1141 r. zadali Seldżukom Kara Kitajowie, gubernatorzy Chorezmu stali się ich wasalami, zaś po upadku Seldżuków w 1156 r. rozpoczęli ekspansję na ich terytoria, jednocześnie zmniejszając zależność od Kara Kitajów. Zależność ta ostatecznie została zerwana przez władcę Chorezmu Tekesza w latach 11941200, zlikwidował on także pozostałości państwa Seldżuków i opanował praktycznie cały zachodni Iran. Jego następca, Muhammad II kontynuował podboje ojca. Do 1215 r. Imperium Chorezmijskie obejmowało terytoria takich obecnych państw jak: Iran, Azerbejdżan, Afganistan, Pakistan (większa część), ponadto terytoria na południe od Syr-darii.

W imperium pod rządami dynastii Anusztigina panował nadmierny ucisk niższych warstw społeczeństwa, nakładający się na różnice etniczne i patriotyzmy lokalne. Protesty ludności przeciw chorezmijskim władzom przybierały niekiedy drastyczną formę, np. w Samarkandzie. Tym niemniej był to, pomimo wszystko, okres znacznego rozkwitu, tak materialnego, jak i umysłowego. Już jednak w 1220 r. państwo to błyskawicznie upadło pod ciosami Mongołów.

Władcy Chorezmu

edytuj