Irena Totwen-Nowakowska

polska biolożka

Irena Nowakowska z domu Totwen (ur. 2 marca 1924 w Warszawie, zm. 2 maja 2023[1]) – polska mikrobiolożka, aktorka-lalkarka, dramatopisarka.

Irena Nowakowska
Irena Totwen
Data i miejsce urodzenia

2 marca 1924
Warszawa

Data śmierci

2 maja 2023

Miejsce spoczynku

Cmentarz Wojskowy na Powązkach

Zawód, zajęcie

mikrobiolożka, aktorka-lalkarka, dramatopisarka

Miejsce zamieszkania

Wilno, Łódź, Gdańsk, Warszawa

Tytuł naukowy

doktor nauk

Edukacja

Państwowe Gimnazjum im. Księcia Adama Czartoryskiego w Wilnie

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Pracodawca

Instytut Biologii Doświadczalnej PAN (1954–1985)

Rodzice

Olga Totwen, Stanisław Totwen

Małżeństwo

Jakub Nowakowski

Dzieci

1

Krewni i powinowaci

Ewa Totwen-Kilarska (siostra)

Życiorys edytuj

Córka Olgi z domu Dobużyńskiej (1895–1965) oraz Stanisława Totwena (1891–1944/1945). Siostra Ewy Totwen-Kilarskiej (1919–1999)[2]. Olga, Ewa oraz Irena były razem nazywane „Totwenkami”[3].

W latach 1925–1941 mieszkała w Wilnie. Kształciła się w tamtejszym Państwowym Gimnazjum im. Księcia Adama Czartoryskiego[4]. W czerwcu 1941, po inwazji niemieckiej, Irena Totwen wraz z matką i siostrą wyjechała do Santoki w powiecie wileńsko-trockim do partnera jej matki, Jana Żejmy (1888–1967). Zajmowały się tam wytwarzaniem zabawek na potrzeby zapoczątkowanego przez nie pod koniec lat 30. teatru marionetkowego. W lutym 1945 wróciły do Wilna. Jednak w tym samym miesiącu rodzina przeprowadziła się do Białegostoku. Przewiozły ze sobą scenę oraz kilka lalek. 12 maja 1945 wystawiły premierowo bajkę „O gwiazdce z nieba” autorstwa Ireny. Irena była także aktorką. Zapoczątkowały tym samym prywatny rodzinny Wileński Teatr Łątek. Totwenki odpowiadały za dekoracje, kostiumy i opracowanie techniczne. W lipcu teatr przeniósł się do Łodzi. 26 września 1945 zaprezentowano tam nową wersję bajki „O gwiazdce z nieba”. Łącznie pokazaną ją 107 razy w Łodzi oraz kilkadziesiąt razy podczas objazdów w województwie łódzkim[2]. Bajka ta okazała się najważniejszym spektaklem w historii teatru. W sztuce tej diabły i strachy, pozornie groźne, w rzeczywistości były skapcaniałe, zrezygnowane, wręcz poczciwe w porównaniu z wydarzeniami II wojny światowej[5][6].

W 1947 Teatr przeniósł się do Gdańska. Jednak w 1949 Irena Totwen zdecydowała się opuścić go, by rozpocząć studia[5]. W latach 1949–1952 studiowała na Wydziale Biologii Uniwersytetu Łódzkiego. Dyplom uzyskała w 1955 na Uniwersytecie Warszawskim. Tam też doktoryzowała się w 1974[2] na podstawie napisanej pod kierunkiem Stanisława Dryla(inne języki) dysertacji dotyczącej reaktywności oraz zdolności regeneracyjnych stylonychia mytilus. Od 1954[7] do 1985 pracowała naukowo w dziedzinie protozoologii w Instytucie Biologii Doświadczalnej im. Marcelego Nenckiego Polskiej Akademii Nauk[2]; w latach 1954–1974 w Pracowni Regeneracji i Morfogenezy Pierwotniaków, a w latach 1974–1985 w Zakładzie Biologii Komórki[7].

Jej mężem był zoolog i uczestnik powstania warszawskiego Jakub Nowakowski. Mieli córkę[8]. Pochowana w Panteonie Żołnierzy Polski Walczącej Cmentarza Wojskowego na Powązkach[1][9].

W 2021 jeden z punktów widokowych z Pogańskiej Góry w Gdańsku nazwano imieniem „Totwenek”[10][11][12].

Przypisy edytuj

  1. a b Kwatera: D 18 Kol praw B. Rząd: 4, Grób: 4 [online], cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 2024-01-24].
  2. a b c d Roman Włodek(inne języki), TOTWEN Olga, „Polski Słownik Biograficzny”, LIV (3), 2023, s. 470–472.
  3. Muzeum Narodowe w Gdańsku: Unikalna kolekcja marionetek teatralnych [online], Strefa Historii, 16 listopada 2018 [dostęp 2024-01-20].
  4. Dorota Gajdamowicz, Poniedziałki z Radiem: rozmowa z Ireną Totwen-Nowakowską [online], wilnoteka.lt, 27 stycznia 2016 [dostęp 2024-01-24].
  5. a b Anna Sadowska „Turbot”, Olga, Ewa i Irena, czyli łątki, na które uwziął się los, Jej historie, 19 sierpnia 2015 [dostęp 2024-01-24] [zarchiwizowane 2024-01-24].
  6. Irena Totwen, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (autorzy). [dostęp 2024-01-24].
  7. a b Leszek Kuźnicki, Instytut Biologii Doświadczalnej im. Marcelego Nenckiego: historia i teraźniejszość. T. 1: 1918–2007, Warszawa: Instytut Biologii Doświadczalnej im. Marcelego Nenckiego PAN, 2008, s. 124, 206, 369, 516, 519, ISBN 978-83-927972-0-3 [dostęp 2024-01-24] [zarchiwizowane 2022-11-28].
  8. Irena Totwen Nowakowska, Warszawa, 11.05.2023 - nekrolog [online], nekrologi.wyborcza.pl, 11 maja 2023 [dostęp 2024-01-24].
  9. Irena Totwen-Nowakowska : Nekrologi, „Dziennik Bałtycki”, nekrologi.net, 9 maja 2023 [dostęp 2024-01-24] [zarchiwizowane 2024-01-24].
  10. Gabriela Pewińska, Gdańszczanie zyskali w sobotę nowy punkt widokowy! Otrzymał imię Totwenek, Dziennik Bałtycki, 11 lipca 2021 [dostęp 2024-01-19] [zarchiwizowane 2022-01-16].
  11. Marek Wałuszko, Nowy widok z Pogańskiej Góry. Upamiętnienie twórczyń Teatru Łątek WIDEO I ZDJĘCIA, gdansk.pl, 11 lipca 2021 [dostęp 2024-01-19] [zarchiwizowane 2023-06-09].
  12. Gdański Zarząd Dróg i Zieleni, gzdiz.gda.pl [dostęp 2024-01-20] [zarchiwizowane 2023-04-04].